Het geestelyck jubilee van het jaer O.H. M.DC.L. ofte Vreugde van 't berouw(1663)–Joannes van Sambeeck– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 382] [p. 382] Het leven van den H. Ignatius Loiola, Fundateur van de Societeyt Jesu. Op de stemme: Soo langh is 't Muysje vry. DE werelt was onreyn; 't Geloof, en liefde kleyn, Wanneer door sijnen Heldt Ignatium den Heer Behiel weerom het veldt, Ontstack de liefde weer. Het vierslagh was 't Canon Geplant voor Pampelon. Ignatius gewont Viel op der aerd' aldaer. Hier uyt het licht opstont, Quam op den kandelaer. Doen hy te bedde lagh, Hem gaf den tweeden slagh Het leven van den Heer, Dat hy met aendacht las. Sijn hert ontfonckte meer, En heel ontsteken was. Ignatius nu vier En achte niet een sier De pracht, en hoogen staet. Hy socht een meerder hooft, En wilde sijn Soldaet Van hem, die meer belooft. Den hemel was den buyt, De werelt moester uyt. Hy gaf al sijn cieraet [pagina 383] [p. 383] Aen eenen Bedelaer, En naer een goet beraet Hy volghde Jesum naer. Den knecht gelijck den Heer Oock vluchte lof en eer; Was arm, en ongeacht. Den vyant was sijn vleesch; 't Gebedt was sijnen nacht In 't Gasthuys van Manrees. Die nieuw-ontsteken Son Bescheen oock Barcelon. Hier, uyt sijn aengesicht Quam als een Sonne voort. Een strael van 't eeuwigh licht In 't hooren van Gods woort. Haest den Venetiaen Door 't Goddelijck vermaen, Vondt liggen op de straet Den uytverkoren man, En was sijn toeverlaet. Het vier niet schuylen kan. Noch meer ontstack den brandt Gekomen in het Landt Daer sijnen Meester hadt Voor hem gestort sijn bloedt, Ignatius hier badt, En schepte nieuwen moedt. Hier Jesus gingh voor hem, En trooste met sijn stem, Als eenen Schismatijck Hem daer begon te slaen. In al sijn ongelijck En weeck niet van de baen. Te Cyprus quam hy aen En wilde voorder gaen. Drie Schepen lagen daer, [pagina 384] [p. 384] En wilden mede voort. Den armen Bedelaer En wierde niet verhoort. De grootste voeren af, En voelden haest de straf, Vergingen alle bey. Het minste nam hem mee, En met dit vry geley Alleen quam over zee. De Barceloonsche jeught Hem sloech om sijne deught. Het licht scheen uyt te gaen; Maer haest weer opgericht Is klaerder opgestaen, De kamer was verlicht. Het water oock vernam Die Seraphijnsche vlam. Een Jonckman van Parijs Onkuysch', en obstinaet, Veel herder als een ys Begat hem weer tot quaet. De Liefd' heeft geen gevoel, In een bevroosen poel Loiola vol van brandt In 't midden van de kouw Verwachte den passant, Beweeghde tot berouw. Niet is aen 't vier genoegh, Oock boeyen hy verdroegh; Maer, als een helle Son Die wolcken al doorbrack, Het onweer overwon, En kreegh den Lauwer-tack. De Liefde wort gekroont, Den Vader hem getoont, Uyt sijnen hoogen throon [pagina 385] [p. 385] Die nieuw Societeyt Beval aen sijnen Soon Hier toe niet onbereyt. Ignatius bequaem Doen achte desen naem Voor sijne nieuwe bendt Bereyt tot sijn gebodt, En stelde voor haer endt, De meerder' eer van Godt. Als die bevestight was, Haer voncken vlogen ras De heele werelt door. Haest brocht de Compagny De Heydens tot gehoor Uyt haer afgodery. Den yver onbepaelt En liet hier niet verdwaelt, En liet door hare schult Hier niet verlooren gaen. De Kercke was vervult; Den yver noyt voldaen. Ignatius begin Van al dit ziel-gewin Naer 't eeuwigh vlamde seer, En was in 't eyndt verhoort. Sijn eynde was Godts eer, En Jesus 't leste woort. SIGNAVIT Anagramma IGNATIUS. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij