|
| |
Beweegh - schichtjens,
Getrocken uyt den Vermaen-koker Van den H. Nilus, Bisschop, en Martelaer.
Op de stemme als voor pag. 19.
BEmint, en vreest Godt uwen Heer.
In all' u wercken soeckt sijn eer,
En denckt altijt dat hy u siet.
Voor hem en is verborgen niet.
De liefde Godts is pueren wijn.
Soeckt ghy wat anders, 't is azijn,
Aensiet het eynd' eer ghy begint.
Voor al, u saligheyt bemint.
Siet naer het geene, dat niet sterft;
Niet naer het geene, dat bederft.
U hert niet op de werelt set,
Die u den Hemel-ganck belet.
De boeyen laten u niet gaen
En ghy en gaet niet voorder aen
Van dese werelt oock geboeyt,
Als ghy te veel met haer u moeyt.
| |
| |
Laet u gedachten heyligh zijn;
En volght niet meer den valschen schijn,
Die u de loose werelt toont,
En namaels u niet wel en loont.
Het licht der oogen onbewaert
Niet goets in u gedachten baert.
En siet na geen onsuyver beelt,
Op dat het niet u ziel' en steelt.
Wat is het anders dat ghy siet
Hier op der aerden als verdriet,
Waer in verandert al u vreucht,
En noch de werelt u verheucht.
Laet u gemoet zijn u Lantern',
Het goet, dat die u toont, doet gern'.
Het quaet houdt voor de duysternis
Het voorbeelt van verdoemenis.
Ist dat ghy vuyl zijt, wast u weer,
Maeckt schoon het beelt van uwen Heer,
Die wederom te vreden is,
Wanneer hy soo gebeden is.
Spreeckt veel met Godt, niet met den mensch,
Dan krijght ghy 't al naer uwen wensch.
Dan niemant u gebedt verstoort,
Als 't maer alleen den Hemel hoort.
Als u de werelt niet verheught
Dan zijt ghy 't naeste by de deught.
d'Ootmoedigheyt alleen is vry
Van haer bedroch, en werrery.
En vraeght niet dat u wel bevalt,
En haest u wederom vergalt;
Maer soeckt het geene, dat u baet,
En na dit leven niet vergaet.
Den lesten dach altijt verwacht
Soo langh u dienen dach, en nacht,
En denckt dat elck den lesten is,
En maeckt dat die den besten is.
| |
| |
Dit u versmaden leert het goet,
Dat u de doot verlaten doet,
Dat gaet voorby gelijck de vloet,
En in het eynd' u licht den voet.
Loopt soo dat ghy den prijs ontfanght,
Die boven den verwinder hanght.
De werelds liefd' in u gestoockt
Met haer begeerten u beroockt.
Die geeft, den soeten Engel is.
De gift niet sonder angel is.
Als u het aertsche goet vermaeckt,
In 't eynd' u oock den angel raeckt.
En hebt de ledigheit niet lief.
Houdt toe de deur voor desen dief,
Die ingelaten niet en laet,
En u dan brenght tot alle quaet.
Als ghy nu werckt, en nu weer bidt,
En soo geheel den tijt besit,
Dan Sathan geenen inganck vint,
En geen bekoring' u verwint.
Het is seer aengenaem aen Godt
Wel overleggen sijn gebodt.
Als 't hert, en tonge doen gelijck
Sy dan bestormen 't Hemelrijck.
Als 't hert bemint d'onnoselheyt,
En 't vleesch behoudt de suyverheyt,
Sy doen voor Godt een heyligh werck,
En maken hem een schoone Kerck.
En geeft den buyck geen overvloet;
Maer voor de noot alleen voldoet.
Den Heer niet in u hert en rust
Als ghy wilt volgen uwen lust.
Den vyandt van u saligheyt
Is 't vleesch, dat uwen geest verleyt.
Een kusje voor de mont geset
Heeft haest u schoone ziel besmet.
| |
| |
Als ghy u vleesch verwinnen wilt
Den Vasten houdt voor uwen schilt;
Van u gebeden maeckt een Stadt,
En van u tranen maeckt een badt.
Eer dat de wellust u berout,
Haer leelijckheyt voor oogen hout.
Niet u en raeckt den quaden schicht,
Als ghy wel wapent u gesicht.
Den Duyvel quae gedachten saeyt,
Als ghy niet wilt, hy niet en maeyt.
Sluyt met de vreese Gods u oor,
Soo krijght den vyant geen gehoor.
Uw' uytersten gedachtigh zijt,
Te beter ghy de sonden mijt.
Siet toe, wanneer ghy zijt bekoort,
Als ghy oock David vallen hoort.
U wapent voor den quaden dagh.
Soo Job geen quaet daer in en sagh.
U tot het einde soo bereit,
Dat ghy niet onvolmaeckt en scheit.
Als Godt den Vader u kastijdt,
Dit geerne van sijn handen lijdt.
De goetheit u geen quaet en doet,
Die u soo van het quaet behoet.
Weest danckbaer oock in tegenspoet,
U jock sal wesen licht en soet.
De lijtsaemheyt in u geplant
Is uwen kostelijcksten pant.
Niet na den doorn' het Roosje vraeght.
Oock soo den tegenspoet verdraeght.
De deught sal wesen uwen troost,
Die boven alle Roosjens bloost.
Soeckt in u sieckte, smert, en pijn
Eerst Godt, en dan de medecijn.
In bitterheit denckt op sijn gal:
Sijn lijden u verlichten sal.
| |
| |
Draeght met den goeden Heer u Kruys,
Het komt u alle dagen t'huys.
Het ongelijck, dat ghy verdraeght,
Den doender hier, en namaels knaeght.
Van Daphne komt den Lauwer-boom,
Wanneer ghy wilt, 't is geenen droom.
U die vervolghde Maeght vertoont,
Hoe dat het lijden wort gekroont.
Laet Godt de wraeck, en liever lijdt;
Hy sal het doen op sijnen tijdt.
Hy is den Rechter van ons al,
Die maer alleen ons rechten sal.
Het u onchristelijck mis haeght
Dat Godt den Sondaer noch verdraeght.
Denckt, als ghy oock eens waert onreyn,
Of ghy soudt stoppen die Fonteyn.
Uw' oogen op geen ander slaet,
U selve noyt voorby en gaet.
Siet maer u eyge sonden aen;
Niet wat een ander heeft gedaen.
Heft opwaerts van den mensch' u hooft,
En Godt voor sijne goetheyt looft,
En bidt dat hy van u verjaeght,
't Geen in een ander u mishaeght.
Die quaet doet, en geen schaemt'en heeft,
Noch voor het Oordeel Godts en beeft,
Is in het uyterste gevaer,
Den helschen roukoop is hem naer.
Wanneer 't de quaden hier wel gaet,
Ellendigh is dan haren staet,
En 't aldermeest beklagens weert,
Dan hanght op haer het vlammigh sweert.
U leven blijft in geenen stant.
Gebruyckt nu reden, en verstant;
En volght niet 't ongestadigh radt;
Maer houdt u op het rechte padt.
| |
| |
Wanneer ghy wel te vreden bent,
Het kint dan sijnen Vader kent.
Den Heer dan voor u sorge draeght,
Als ghy de noot alleen hem klaeght.
Wanneer ghy by de menschen zijt,
U van den achterklap bevrijt.
In uwen handel niet en lieght,
En niemant ergens in bedrieght.
Beschuldight niet eer ghy vermaent;
Den wegh dit voor het eerste baent.
De liefde weer versacht het hert,
Dat sonder dese meer verhert.
O sondaer oordeelt u alleen,
Den Rechter u met haer ontfanght,
Die naer u doot niet en verlanght.
Als u de gramschap doet gewelt,
De gramschap Godts daer tegen stelt.
Uyt eenen vonck den brant ontstaet,
Is 't dat ghy die niet gade slaet.
Niet, sonder arbeyt, als men siet,
En voor den Hemel doet men niet?
Is desen arbeit u te swaer,
Siet na den loon, die volght hier naer.
Hebt ghy veel goets, deilt d'armen mee,
Soo blijft het goet, en ghy in vree.
Hebt ghy niet veel, het niet en pot,
De gierigheit is tegen Godt.
Voor u is open Abrahams schoot
Als ghy den armen niet verstoort.
Het medelijden heeft bereit,
En afgebrocht de saligheyt.
Met quade menschen niet verkeert:
Want ghy daer niet als quaet en leert,
En van de deucht in sonden valt,
Wanneer ghy met de quaden malt.
| |
| |
Houdt dit geselschap oock voor quaet
Dat van de goeden wort gehaet.
Daer haeltmen geenen goeden raet
Waer dat de goetheyt wort versmaet.
En hoort oock niet naer uwen lof.
Voor desen wint zijt ghy maer stof.
Als desen u niet op en drijft,
Ghy ned'rich, en ootmoedigh blijft,
Alleen het goet doen u verblijdt;
Maer in die haef geen schipbraeck lijdt.
Niet en verheft u al te seer.
U gaet voorby, en looft den Heer.
Als ghy u deughden niet bedeckt,
Den helschen Roover ghy ontweckt,
Een ydel roemtje neemt die mee.
Soo raecktmen weder van de ree.
Het swijgen is u nimmer leet.
Geluckigh is hy, die dit weet.
Dan uwen mond' is wel bestemt,
Als uwe tongh is wel getemt.
U leven veel getuygen heeft,
Als ghy geen ergernis en geeft.
Dit licht hier voor de menschen schijnt,
En na dit leven niet verdwijnt.
Voor alle menschen u verneert,
Als Christus onsen Meester leert.
't Is anders geen ootmoedigheyt;
Maer decksel van hoveerdigheyt.
Den blixem eerst de bergen raeckt.
Den hoogen moedt den val oock naeckt.
Den lesten dagh verheffen sal,
Die hy sal vinden in het dal.
Wee hem, die noch in sonden is,
En dan daer in gevonden is.
Hoe sal hy voor den Rechter staen,
Die niet als quaet en heeft gedaen?
| |
| |
Wee hem, die nu soo blasphemeert,
En soo den name Godts onteert.
Gebonden dan sal zijn de tongh,
Die niet als vuyligheit en songh.
Wee hem, die sonder vreese recht
Aen 't onrechtveerdigh goet gehecht.
Hoe sal verdragen sijn gesicht
't Rechtveerdigh Goddelijck gericht.
Wat sal dan doen den rijcken Vreck
Besmet oock met dit helsche peck?
Wanneer hy 't al moet laten hier,
En branden in het eeuwigh vier.
Wee hem, die desen schoonen tijt
Nu met sijn ydelheit verslijt.
Dat hy dan wenscht in desen noot,
Doet dit, ô mensche, voor u doot.
Wee hem, die niet het quaet vergeeft,
En 't Liefden-kleet niet aen en heeft.
Hy wort oock van de Saligheit
Geworpen in de duysterheit.
Geluckigh is hy, die dit vat,
En houdt hem in het enge padt.
Den breeden wech in 't eynd 'is engh,
Het eynd' is 't Oordeel Godts soo strengh.
O Sondaer dit wel overdenckt,
Dat uwen goeden vriendt u schenckt.
Ontfanght die schichtjens uyt sijn hant,
Ontgaet daer mee den helschen brant.
Leeft aLsoo Met Desen nILUs.
|
|
Auteursrechtvrij