Het geestelyck jubilee van het jaer O.H. M.DC.L. ofte Vreugde van 't berouw
(1663)–Joannes van Sambeeck–
Auteursrechtvrij
[pagina 354]
| |
 | |
De verrysenisse des Heeren.
Den winter is nu voorby, den regen is over, ende vergangen. Cant. 2.
| |
[pagina 355]
| |
Den regen over is gegaen
Ghy zijt ons weder opgestaen.
Veel schoonder uyt u roode zee
Ghy brenght den blijden dagh ons mee,
Veel klaerder als de gulde Son,
Eer die weer sijnen loop begon.
Den Somer hebt ghy weer gebrocht,
En ons verwermt de koude locht,
U bloemen hebt veropenbaert,
U wonden hebt ghy ons gespaert,
Om ons te toonen dat u vlees,
Dat hier nu van de doodt verrees,
Het selve was, dat aen het Cruys
Genagelt hadt het Joodtsch gespuys,
En om te leeren dat wy al
Oock uyt dit aertsche jammer-dal
Verrijsen sullen tot u vreucht,
Daer ghy ons hert alleen verheucht.
Ghy toont ons hier hoe aengenaem
Het is voor uwen soeten naem
Te lijden geern den tegenspoet
Oock sonder 't storten van ons bloet.
Die wonden in uw' handen draecht,
Waer door den Vader ghy behaecht,
En hem terstont door dese stilt,
Als hy den sondaer straffen wilt.
U borst geopent naer u doot
Ons open houdt noch uwen schoot.
U voeten na den hoogen throon
Weer leyden den verlooren Soon.
Met Thomas oock ons raken laet
U wonden, al ons toeverlaet,
En toont voor ons u heiligh bloet,
Dat uwen Vader weer versoet.
Geen instrument ons soo vermaeckt,
Als uwe wonden wel geraeckt,
| |
[pagina 356]
| |
Als die van ons wel overdacht,
Waer door ghy ons het leven bracht.
Door die versoet al onse pijn;
Door die wilt ons gedachtigh zijn,
Door die ô goeden Herder leyt
U Schaepjens tot de saligheyt.
| |
De Bloemen zijn gesien in ons Landt. Cantic. 2.
| |
[pagina 357]
| |
Van sijne puere liefd'oock haer vertoont,
En leert ons suyver wesen, suyver wesen.
Sijn Hyacint hier open gaet
En in haer bladtjes lesen laet
Sijn droef heyt, en sijn tranen,
Die tot berouw vermanen, rouw vermanen.
De schoone Sonnebloem van hoogen lof
Gekroont met gulde stralen, gulde stralen
Sien wy met groote vreughd' in sijnen Hof
Oock van haer Son niet dwalen, Son niet dwalen;
Maer tot sijns Vaders wil bereyt
Toont ons sijn Onderdanigheyt
Oock om voor ons te sterven,
Waer door wy 't leven erven, leven erven.
De lieve Violet schoon gekleurt
Met hare roode strepen, roode strepen
Ons toont aen de Colomn' hem soo verscheurt
Met roeden, en met swepen, en met swepen.
Sijn Ridder-spooren oock hier zijn,
Die met gewelt, en groote pijn
Sijn lichaem heel doorwonden,
Om ons soo vol van sonden, vol van sonden.
De Kroon Imperiael, sijn Doorne-kroon,
Dewelcke sonder klagen, sonder klagen
Heeft om ons sonden al hy Godt den Soon
Geworden Mensch gedragen, Mensch gedragen,
Staet hier verheven aen den Stam
Van 't Kruys op het onnosel Lam,
En laet sijn tacken hangen
Om ons weerom t'ontfangen, weer t'ontfangen.
Hoe schoon in dese Mey sijn Roosjens root
Oock by de doornen bloosen, doornen bloosen!
Met wat een lijdtsaemheyt sijn liefde groot,
Hanght tusschen al de boosen, al de boosen.
Sijn Lely van langhmoedigheyt,
Die noch ons tot berouw verbeyt,
| |
[pagina 358]
| |
Ondanckbaer wy vertoornen,
Noch met de sonde-doornen, sonde-doornen.
De Tulpen schoon gevlamt, en veelderley,
Beschreven met haer namen, met haer namen,
In 't eynde toonen ons in dese Mey
Sijn deughden al te samen, al te samen.
Laet ons met dese bloemen al
Van dit gewenste bloemen-dal
Den Schepper hier gaen kroonen;
Hy sal 't hier namaels loonen, namaels loonen.
| |
Ende beginnende van Moyses, ende alle de Propheten bediede hy henlieden door alle de Schriftueren de saken die van hem waren. Luc. 24.
| |
[pagina 359]
| |
Haren Soon Abel den Prins der Martelaren
Siet hier op-varen
Het beste Lam gedoot.
Den goeden Noë siet door het hout bewaren
Hem al sijn Scharen
Door sijne liefde groot.
Hier Lazarus genoot
Den waren Abrams schoot
Siet voor hem nu sparen
't Waerachtigh Hemels-broot.
Verheught u Isac, den Ram voor u siet sterven,
En weer verwerven
Het leven langh verwacht.
Siet uwen Jacob niet meer sijn vreughde derven,
Den zegen erven
Door 't Lam voor ons geslacht.
Siet Joseph weer gebracht,
Aenbeden sijne macht
Hier van al sijn gerven,
Van 't menschelijck geslacht.
Siet uwen Moyses verwinder wederkeeren
Vol vreughd', en eeren,
Nu van de doot bevrijt.
Siet Mardochaeum uytdoen sijn droeve kleeren,
En triumpheeren
Nu wederom verblijt.
Den helschen Aman lijdt
Het leven ons benijdt;
Maer niet meer ons deeren
Hy kan na desen tijdt.
Siet hier oock Jonas na sijn tempeest verdragen
Ten derden dage
Weer glorieus gelant;
Den waren Samson na geene Wachters vragen,
De doot verjagen
Door sijn almachtig' handt.
| |
[pagina 360]
| |
Siet Daniel nu van't
Serpent, en Leeuwen-tandt
Na sijn wel behagen
Weer komen triumphant.
Laet ons met David op hert' en herpe speelen,
Met volle keelen
Lof singen aen het Lam,
Dat om de Menschen sijn vreughde mee te deelen,
En weder heelen
Ons uyt den Hemel quam,
En door den Kruycen-stam
De sonden ons afnam.
Mensch' houdt op van queelen,
Weest bly met Abraham.
Looft Godt verresen met alle dese Chooren,
Wilt hem aenhooren,
Haest uyt u sonden rijst.
Die tot den Hemel zijt door sijn doot herbooren,
Eer ghy verlooren
U saligheyt verlijst.
Hy met sijn woordt u spijst,
En u wel onderwijst,
Met sijn uytverkooren
Al sijn genaden prijst.
| |
[pagina 361]
| |
Waer is begraven desen schat?
En is hy niet te vinden in de Stadt?
Wie is hy, die ghy hebt verlooren
Maria Magdaleen?
Een, die my uytverkooren
Heeft, en anders geen.
Is hy oock van den hoogen stam
Van David, en den Vader Abraham?
Wie is hy, die u soo doet klagen
Maria Magdaleen?
Een, die voor my geslagen
Is, en anders geen.
Wel dan verdient heeft desen rouw
Den Bruydegom voor sijne Bruydt getrouw.
Ey wilt my seggen, wie is desen
Maria Magdaleen?
Een, die voor my verwesen
Is, en anders geen.
O was sijn liefde dan soo groot?
Dat hy sijn Bruydt beminde tot de doot?
Wie doet u hert alsoo verlangen
Maria Magdaleen?
Een, die voor my gehangen
Is, en anders geen.
Hy na de doodt u noch behaecht
Voor wien ghy die speceryen draecht.
Wie is doch uwen overleden
Maria Magdaleen?
Een, die voor my geleden
Heeft, en anders geen.
De Son is op, voorby de nacht,
Gekomen zijn wy by de Joodtsche wacht.
Wie is hier doodt, die sy bewaken
Maria Magdaleen?
Die my kan saligh maken
Jesus Nazareen.
| |
[pagina 362]
| |
Maria stont buyten aen 't graf weenende. Joan. 20.
| |
[pagina 363]
| |
Luyder aenriepse den soete naem Jesus.
Sus, wederriepen: hy is al van hier.
Ey toont my waer hy leyt?
Waer hy sijn Schaepjens weyt?
Toont my u selver, ey komt my weer by.
Hebt deernis ô Jesu, hebt deernis met my.
Sy smolt in eenen soeten douw,
De liefde begoot haer met tranen alom.
Het scheen, den Heere kreegh berouw,
Hy nackte, sy snackte naer hem, en sach om.
Wederom waren haer oogen bedrogen:
't Was den beminden, sy kende die niet.
Om te beproeven, haer stelde voor oogen
Ander gedaente: sy bleef in 't verdriet
En meer ontstack het vier;
Sprack aen den Hovenier:
Onder u bloemen begraven hebt ghy
Den Schepper der bloemen, het leven van my.
Mijn ziel met sijnen pijl gewondt
Van geene fonteyne kan worden geblust.
Dat ick den lieven Schutter vondt,
Mijn hert, en mijn liefde dan waren gerust:
Met een bekende stem seyd' hy: Maria:
Niet en vertoefde sy, riep haest weerom:
Meester, ô Meester van uwe Maria
Siet my gewilligh, ô liefsten ick kom.
Ghy zijt al mijn vermaeck
Of ick u niet en raeck,
Heylige Godtheidt met my weer bedeckt
O Jesu ô Jesu met u my verweckt.
Wat dee de Liefde?
Dat Godt beliefde.
| |
[pagina 364]
| |
Een ander.
| |
[pagina 365]
| |
Waer hebt ghy geleidt
Den Herder, die alleen mijn ziele weidt.
Den Heer beweeght vertoonden hem,
En met de naem begon te groeten.
Sy kende de bekende stem,
En daelde neder voor sijn voeten,
En riep haest weerom,
En riep haest weerom:
O Jesu lieven Meester wellekom.
O mijnen Godt! ô mijn vermaeck,
Alleen mijn toevlucht, en verlangen,
Naer uwen will' ick u niet raeck,
O Jesu wilt my weer ontfangen.
En niet meer en scheit,
En niet meer en scheit
O Heer van uwe tegenwoordigheit.
Met Magdaleen
Soeckt Godt alleen.
| |
Vraeght van den Vader door den Soon.
Mensche geworden
Een volmaeckte liefde tot Godt en uwen naesten.
Door hem gebooren
Verachtinge des werelts.
Door hem besneden
Suyverheyt van ziel' en lichaem.
Door hem aengebeden
Aendachtigheyt in den goddelijcken dienst.
Door hem opgeoffert
Suyvere meininge in alle dingen.
Door hem gevlucht
Haet der sonden, ende vluchte van d'occasie.
Door hem verlooren
Oprecht berouw van de sonden.
Door hem gedoopt
Eerbiedentheyt tot de H.H. Sacramenten.
| |
[pagina 366]
| |
Door hem vastende.
Liefde tot de poenitentie.
Door hem predikende.
Yver tot d'eere Godts, en de saligheyt der zielen.
Door hem bedroeft in den Hof.
Sterckte in tegenspoet.
Door hem gevangen.
Onderhoudinge der Geboden, en Raden.
Door hem bespot.
Verachtinge van de wereldtsche wijsheydt.
Door hem gegeesselt.
Verstervinge van de quade passien.
Gekroont met Doornen.
Ootmoedigheit des herten, en victorie der bekoringen.
Vertoont aen de Jooden.
Verachtinge van de werelds eer.
Ga naar margenoot+ Het eeuwigh leven.
Ga naar margenoot+ Liefde tot het selven.
Ga naar margenoot+ Vergiffenisse der sonden.
Door hem genagelt door de handen.
Miltheit tot de Armen, ende volherdigheit in 't goet.
En door de voeten.
Goede affectien, en veerdigheit in goet te doen.
Gewont door de zijde.
Leetwesen der sonden, ende vierige liefde tot Godt.
Ga naar margenoot+ Volherdigheyt in de liefde tot de doot.
Ga naar margenoot+ Medelijden in den geestelijken en lichamelijcken noot van de naesten.
Ga naar margenoot+ Liefde tot de werken van bermhertigheyt.
Ga naar margenoot+ Gratie om op te staen uyt de sonden tot de deughden.
Ga naar margenoot+ Besoeckinghe van den Heer in het uyterste.
Ga naar margenoot+ Liefde tot de hemelsche saken.
|
|