|
| |
| |
| |
Ecce homo
Siet den mensche. Joan. 19.
Stemme: Amarilly mia bella.
Of: Sulamite keert weder.
Siet uwen Jesum aen, komt allegader
Siet hoe dat ick u tot de doodt beminne
Ick lijd' om al u sonden,
Voor u, Sondaer, ick drage
Die scherpe Doorne-kroon; soo my geslagen
Heeft u onkuysch behagen.
U gulsighey t heeft mijn gesicht bespogen,
Kondt ghy soo mijn weldaden,
Mijn weldaden, mijn weldaden,
Tot op de ribben toe, gekroont met dooren
Om u mijn Schaep verloren.
Siet my hier stom in 't midden van de Joden
Die my willen gaen dooden.
Den Rechter selfs ontsteken:
Ecce Homo, siet een mensche
Siet den Mensch' afgeresen
| |
| |
Tot in dit bloedigh badt, aen u gewesen
O lieve Bruyd, ô Sion wilt de deuren
Van u hert my opscheuren,
Mijn beminde, mijn beminde,
O Iuda door mijn bloet? ghy zijt my tegen
Tot noch in al mijn wegen.
Ick heb u lief, dit leest ghy in mijn seeren:
Ghy wilt die noch vermeeren.
Ghy roept met groot verlangen
Crucifige, wilt hem kruyssen;
Verlaten van den mensch, die doot het leven,
Ey wilt het hem vergeven.
Siet uwen Soon den Kelck van droefheyt drincken,
Die de Joden my schincken.
En door mijn willigh lijden,
Door mijn lijden, door mijn lijden,
Door mijn lijden verblijden.
| |
Ende sy selven een Cruys dragende, is uytgegaen tot de plaetse, die genoemt wordt Calvarien, Joan. 19.
Stemme: o mors vitalis.
| |
| |
Hoe pijnelijcke paden, &c.
O goeden Jesu wonden, &c.
U Cruys oock al mijn dagen, &c.
Dat my mijn straf ontnam,
Druckt soo naer u vermogen, &c.
My geeft den blijden zegen, &c.
Leydt in uws Vaders Huys.
| |
In een plaetse die genoemt wordt Calvaria, daer hebben sy hem gekruyst. Joan. 19.
Stemme: Ach wie ein onausprecheleiche peyn.
HOudt op, houdt op, ô lieve Joden,
't Is uwen Heer, die ghy wilt dooden.
Het is den Godt van Abraham.
| |
| |
Het is het onbevleckte Lam
Dat wech van ons de sonden nam.
Hout op, ô doodelijcke sonden
Van sijne goetheydt soo te wonden.
Eylaes ghy na geen reden hoort,
Gaet in u sondigh leven voort,
En het onnoosel Lam vermoort.
Ghy geeft hem Myrrh', en Gal, ô Menschen,
Die niet en doet als quaet te wenschen;
Hem uwe gierigheyt ontbloot;
U gramschap op het Cruys hem stoot,
Die u bemint hier tot de doot.
Die u bevrijt van all' u banden,
Doorbooren laet van u sijn handen.
De nagels zijn hier uwen haet;
Den hamer uwen quaden raet.
U nydigheyt aen 't Cruys hem slaet.
Houdt op, ô Beul, ghy zijt bedrogen,
d'Onnoselheyt is valsch belogen.
Ick ben de man, neemt Jesum af;
Ick hem onnoosel over gaf;
Ick heb verdient die sware straf.
Ick ben van sijn gebodt geweken,
En heb mijn handen uytgesteken
Met Adam na verboden vrucht.
En van u aengesicht gevlucht,
Nu met den Publicaen ick sucht.
My tot de doot ick gae bereyden.
Van 't Cruys en sal my niemant scheyden,
O Cruys, waer aen mijn leven hanght,
Mijn hert weerom naer hem verlanght,
Den knecht oock met den Heer ontfangt.
| |
| |
| |
Een ander.
Stemme: Insons ergo sic Deus.
MOest dan Jesus oock slagen
Voor den Sondaer verdragen.
Hem, die purpert de Roosen
Van de schaemte siet bloosen.
Siet het Lam hem niet wreken;
Kan sijn pijnelijck sterven
Niet een traentje verwerven?
Van het hooft tot de voeten.
| |
| |
Eylaes, niet eenen traen weerom
Krijght den bebloeden Bruydegom.
| |
Ghy dochteren van Jerusalem, en wilt niet weenen op my; maer weent op u selven. Luc. 23.
Stemme: Mi Jesu quantum pateris.
HOe meught ghy sien, ô Sondaer groot
Den Heer verwesen tot dedoot,
En wilt niet voorder gaen,
Van u begeert maer eenen traen
En raeckt u niet de soete stem?
En wilt om my niet schreyen;
Dat aen het Cruys my slaet,
Eer dat u ziel verloren gaet.
Om u soo gulsigh, en onkuys
Hy wort gesmeten op het Cruys,
Noch u sijn heyligh Bloedt,
Dat u sijn goetheyt al te goet
Voor u sijn lichaem soo mismaeckt,
Met plompe nagels vast gemaeckt
| |
| |
Belooven u, wanneer ghy schreyt,
Soo neer geneyght tot u sijn hooft
Het eeuwigh leven u belooft.
Doet op, ô Mensch u ooren;
Hem als een snaer gereckt,
Die van het quaet u treckt
En u altijt tot goet verweckt,
Den Vader krijght den eersten toon
Van sijnen alderliefsten Soon;
Vergeeft, ô mensch' al u quaet
Den tweeden voor den Sondaer is
Den Moordenaer vergiffenis
Verkrijght van sijn misdaden.
Neemt uwen roep oock waer;
Van desen goeden Moordenaer
| |
De seven woorden van den gekruysten Jesus.
Stemme: Schoon Angeletje.
| |
| |
| |
| |
In 't Boeck van 't leven,
| |
| |
Wenscht hem haren schoot.
| |
| |
Spreeckt voor ons, o goeden IESV by uwen Vader als oock ons eynde naeckt: Vader vergeeft het haer.
Seght dan tot mijne Ziel' in haren uytganck: Heden sult ghy met my wesen in 't Paradijs.
Laet my dan met een vast betrouwen seggen tot uwe Moeder: Vrouwe siet uwen Soone.
Ende haer verhoorende seght tot my: Siet uwe Moeder.
En verlaet my niet, die seyde tot uwen Vader: Waerom hebt ghy my verlaten.
Laet my naer niet anders dorsten dan na de saligheyt mijnder ziele, die seyde: My dorst.
Verleent my dat ick uwen Goddelijcken wille mach vervullen, ende in 't eynde met u seggen: Het is al vervult.
Ende met een goet betrouwen met u spreken: Vader in uwe handen beveel' ick mijnen geest.
|
|
Auteursrechtvrij