|
| |
| |
| |
| |
Den zodiacus,
Ofte Circkel des Hemels, daer in zijn de twaelf teeckenen, die hier beteeckenen de omloop van het lijden des Heeren.
DEn Waterman is hier Christus gietende water in een Becken. Ioan. 13.
De Visschen zijn de Apostelen, die Visschers waren, welckers voeten hy wascht.
Den Ram of Schaep betekent sijn sachtmoedigheyt, met de welcke hy ter doot geleyt is. Isa. 53.
| |
| |
Den Stier betekent de wreedtheydt der Joden in sijn gevangenisse, geesselinge, &c. Psal. 21.
De Tweelingen beduyden hier Jacobum, en Joannem Broeders, de welcken Christus met hem nam in den Hof.
Den Kreeft betekent Petrum, den welcken met den Kreeft achterwaerts ginck, als hy sijnen Meester verloochende, ende bekeert zijnde beweende sijn sonde in een hol, gelijck den Kreeft schuylt in de gaten der aerden.
Den Leeuw betekent de sterckheyt, ende liefde Christi tot de doot. Sijn briesschingen zijn de leste woorden aen het Kruys gesproken.
De Maeght betekent de bedruckte Moeder.
De Wage het Kruys Jesu, waer by sy stont.
Den Scorpioen, den welcken voor vriendelijck is, en van achteren venijnigh, is den Verrader Judas, den welcken in het eynde sich verhangen heeft.
Den Schutter zijn de Joden, Christum lasterende.
Den Steenbock, die altijdt klimt op 't geberght; betekent hem verresen van de doodt, en opgeklommen ten Hemel.
| |
Daer na giet hy 't water in een Becken, ende heeft begonst de voeten van sijn Discipulen te wasschen, ende te droogen met den lijnendoeck, daer hy mede voor gegort was. Joan. 13.
Stemme: In 't geselschap ruysen muysen.
SChaemt u werelt, schaemt u menschen
Die na staet, en eer soo wenschen,
Daer den alderhooghsten Heer
Daelt voor sijn Discipels neer.
Siet hy wilt oock Judam wasschen,
Met de doot hy niet verrasschen
| |
| |
Wilt den sondaer; maer begeert
Dat hy leeft, en wederkeert.
Siet den goedertieren Vader
Noch verdragen den verrader,
En ghy wreeckt terstont u leedt
Tot het quaet altijt gereet.
Doen hy 't Paeschlam had gegeten,
En hem sijn verraet verweten,
Siet noch het sachtmoedigh Lam
Niet op sijnen vyandt gram.
Sich met eenen doeck omgordt,
En oock sijnen dienaer wordt.
Giet het water in een becken
Om hem wederom te trecken,
En versachten weer sijn hert
In de sonde noch verhert.
Laet die goetheyt u vermanen
Voor den Heer giet weer u tranen,
En voor hem die spaert alleen
Sict den hooghsten Heer, voor wïen
Die den Hemel overstraelt,
Op der aerden neergedaelt.
Om den Sondaer te versoeten,
Siet hem liggen voor sijn voeten,
Neergedaelt uyt sijnen throon
Om de menschen Godt den Soon.
Wast hem met sijn eygen handen,
Kan die liefde noch niet branden?
Den Verrader in sijn quaet
Blijft, eylaes, noch obstinaet.
Mensch' en wilt soo niet verstijven,
En altijt hertneckigh blijven.
| |
| |
Met u tranen wast u ziel,
Die in 't slijck der sonden viel.
Van dit leven sal afdroogen
Weer de tranen van u oogen,
Die de tranen niet versmaet,
En daerom noch leven laet.
In haer (het boven Jerusalem) en sal niet komen yet dat besmet is. Apoc. 11. V. 27.
Hierom doet penitentie, ende bekeert u, op dat u sonden uytgewischt worden. Actor. 3. v. 19.
| |
Ende doen zy het Avondtmael aten, heeft jesus broot genomen, ende hevet gebenedijdt, ende gebroken, ende dat sijnen Discipulen gegeven ende geseyt: Neemt, ende etet: Dat is mijn lichaem. Matth. 26.
Stemme: O amores, ô honores.
In dit Sacrament verheven
Om mijn saligheyt gevangen,
Om mijn schult aen 't Cruys gehangen.
U barmhertigheyt, en deughden,
Paradijs van alle vreughden,
In mijn open hert komt binnen,
Laet u liefd' in my beginnen.
| |
| |
Jesu douw van alle soetheyt,
En Fonteyn van alle goetheyt,
Die my kondt alleen vermaken,
Die mijn hert naer u doet snaken.
Godt is gaft, en selver spijse
Voor my Sondaer, die verrijse
Wederom uyt mijn misdaden
Door u Goddelijcke raden.
Dat mijn hitte doet verdwijnen
De gedaenten, die verschijnen.
Iesu wilt by my vertoeven
U by wesen is mijn leven,
Waer mijn hert na wort gedreven.
Laet u liefde my verwerven,
En het eeuwigh leven erven.
| |
Ofte alsoo.
Ghy my doet u lichaem eten
Om dat ick niet sou vergeten
Noyt die liefde quam my nader.
Eer dat ick u gaen ontfangen
Na mijn suchten, en verlangen,
Mijn verstandt ick geef gevangen,
En geloof aen uwe woorden,
Die al u Apostels hoorden.
Al sijn raeck, en smaeck, en oogen
In dit Sacrament bedrogen,
| |
| |
Niet de waerheyt heeft gelogen.
Uwe woorden zijn waerachtigh;
Uwe Godtheyt is almachtigh.
Dese woorden in u Kercken
Noch al even krachtigh wercken,
Mijn geloof altijt verstercken.
My mijn saligheyt doen hopen,
En naer u mijn liefde lopen.
Al mijn hert, en al mijn sinnen
U barmhertigheyt beminnen,
Die in my onweerdigh binnen
Nederdalen komt van boven,
Al mijn krachten naer u snaken.
Laet mijn ziel' u Manna smaken,
Dat alleen my kan vermaken
Vol van alderhande soetheyt,
En den pandt van uwe goetheyt.
Ick belast, en heel beladen
U beken al mijn misdaden,
Die my weder op doet rijsen,
En vermaeckt met uwe spijsen.
Als ick u, ô Iesu, proeve,
My niet weynigh en bedroeve,
Dat ghy luttel sult vertoeven;
Dat mijn hitte sal verdrijven
De gedaenten, die maer blijven.
Die gedaenten reyn'en schoone
Toonen, dat ghy Godt den Sone
In een suyver hert wilt woonen.
Rondt alom is haer figuere,
Eeuwigh sal u liefde dueren,
Die my doet mijn hert bewaren,
| |
| |
En het Lammeken in 't midden
Leert met suyver herte bidden.
Neerstigh wil ick die vergaren,
Iesu wilt my dese sparen,
Op dat ick met u mach sterven,
En het eeuwigh leven erven.
Heer blijft by ons. Luc. 24.
|
|
Auteursrechtvrij
