|
| |
| |
| |
| |
Sy hebben hem gevonden in den Tempel. Luc. 2.
Stemme: Doen ick eerst begon te minnen.
BEdroefde Tortelduyf waer henen
Neemt ghy met uwe gay de vlucht?
Waer is u vrucht, en vreucht verdwenen,
Waerom dat uwe liefde sucht?
Soo haest verandert van den eersten toon?
| |
| |
Waer is verlooren uwen lieven Soon?
Waer is u Kindt, ô droeve Moeder?
Wie heeft u soete Lam verleyt?
Waer is den eenigen Behoeder
Van uwe schoone suyverheyt?
En voor sijn Moeder u verkooren heeft?
En van u reyne borsten heeft geleeft.
Wel is de naem van u, Maria,
Wel vergeleken met de zee,
Wel vergeleken nu met Lia,
En met een Schipje sonder ree.
Naer sijn fonteynen, als ghy soecken gaet
Den lieven appel van u schoon gelaet.
Ghy by u Vrienden, en u Magen
Soeckt of het Kindt daer niet en is.
Sy den verlooren schat niet sagen.
Ghy loopt hier alderwegen mis.
Met uwen Bruydegom niet sonder smert
Om weer te vinden 't leven van u hert.
Ghy soeckt op straten, en in hoecken,
En vraeght de menschen al naer hem.
Ten derden dagh naer al u soecken
Door heel de Stadt Jerusalem,
In sijnen Tempel, en het eeuwigh woordt
Hier onderwijsen de Doctoren hoort.
Het lieve Kindt is weer gevonden
Van sijne droeve Moeder hier,
Een goet berouw van al u sonden
| |
| |
Is d'aldersekerste manier.
Die by de Lelien gevonden wort,
En in een suyver hert sijn liefde stort.
| |
Ick heb gevonden den genen, die mijn ziele bemindt. Cantic. 3.
Stemme: Hellep soete Rozamer.
WEer gevonden is het Kindt,
Dat sijn ampt alree begint,
En laet hem vinden in den Tempel
Om te wesen voor de jeucht
In sijn leven een exempel,
In de wijsheyt, en de deucht.
Weer gevonden is de vrucht
Waer soo langh' heeft na gesucht
De werelt van 't Serpent vergeven
Door een ongehoorsaemheyt.
Dese vrucht doet ons weer leven
Door sijn onderdanigheyt.
Onderwerpt u weer aen Godt
Onderhoudt oock sijn gebodt.
O Schaepje weer van hem gevonden,
En hem tot de doodt bemindt.
Keert niet weder tot u sonden,
Niet weerom verliest het Kindt.
Leyt het oock weer in u huys
En laet alleen het meester wesen
Van u hert, en sinnen al,
Wilt dan niet den vyandt vreesen,
En daer uyt den helschen nacht
| |
| |
Sal 't ingelaten licht verdrijven,
Dat rontomsijn hoofje straelt,
En voortaen laet in u blijven,
| |
Ende hy was henlieden onder danigh. Luc. 2.
Stemme: Geluckigh is dat soete Wout.
SIet onderdanigh uwen Godt,
O mensch', aen 't menschelijck gebodt;
Den Schepper, die de werelt draeght,
Den Meester, die na niemant vraeght,
Siet hier als afgaen al sijn recht,
Ootmoedigh als den minsten knecht,
Den Heer, als eygen in het zijn,
Sijn Dienaers onderdanigh zijn.
Aenmerckt met welck' eerbiedentheyt,
Het lieve Kint wort t'huys geleyt,
En daer altijt gehoorsaem blijft,
Gelijck ons Lucas dit beschrijft.
Wilt ghy, ô mensch noch sijn ge-eert
Dat uwen Godt hem soo verneert?
Schaemt u, mijn ziel', en sult ghy niet
Oock doen dat uwen Heer gebiedt?
Sijn deuchd' hy u voor oogen houdt,
Op dat ghy dese volgen soudt.
Volght uwen Heer getrouwen knecht,
Voor sijn gebodt, en eere vecht.
Hem uwe weder-liefde toont,
Die dese met sijn vreuchde kroont.
O Jesu mijnen Godt, en Heer
Ontfanght my voor u slave weer.
Mijn hert dat is voortaen bereyt
Te volgen u gehoorsaemheyt.
| |
| |
In suer, en soet, in lief en leet
Siet my naer uwen wil gereet.
Ick bid door u ootmoedigheyt
Die ghy mijn ziel' hebt voorgeleyt,
Versterckt ô Jesu mijn gemoet,
U hier, en namaels volgen doet.
Sijn geboden zijn niet swaer. 1. Joan. 5.
Wilt ghy leven volght hem naer.
| |
Sy (Maria Magdalena) heeft met tranen begonst sijn voeten nat te maken. Luc. 7.
Stemme: Nusich ondanckbaer toont mijn Herderinne.
GElijck de Son door haer mogende stralen
Baert in het aerdtrijck het silver, en gout,
Verlicht de bergen, en donckere dalen,
En weer doet smelten het water verkout.
Alsoo de mogentheyt van uwe liefdt,
O Jesu werckt in ons, als 't u belieft.
Soo ras u Magdalena wiert gewaer,
Verliet de werelt, en u volghde naer.
Eerst door u goetheyt, en saligh vermanen
Haest sy gevoelde den hemelsche schicht,
En haer bevrosen hert smolt haest in tranen
Van uwe vyerige liefde verlicht.
In gout verandert door u gulde stem
U volghde naer tot in Jerusalem,
Daer ghy met Simon aen de Tafel sat,
Sy quam weemoedigh met haer gulde vat.
Van achter stont aen u heylige voeten,
En die bedouwde met hare fonteyn,
Terstont haer tranen u konden versoeten,
(Waer door den sondaer is wederom reyn)
O wat de snelle liefde niet en vindt,
| |
| |
Seer wel geschildert een gevleugelt Kindt.
Dat sy palleerde tot haer ydelheyt,
Nu was alleen tot uwen dienst bereyt.
Sy met haer eygen hayr gingh u weer droogen.
Het vier der liefden ontstack altijt meer.
Op dees' ootmoedigheyt daelden u oogen,
En hare tranen afwiste ghy weer.
Sy gaf u voeten eenen soeten kus,
En goot daer over eene volle bus.
Den soeten geur deed' open uwen mondt
Sy kreegh vergiffenis van hare sondt.
O grondeloose Fonteyn der genaden
Van uwe liefde wel sey den Propheet:
Noyt een ootmoedigh hert sult ghy versmaden.
Om eenen sucht ghy de sonden vergeet.
En u verlooren Schaepje weer onthaelt,
Waerom ghy van den hemel zijt gedaelt.
Ons oock de sonden eerst beschreyen laet
Eer u barmhertigheyt ons ondergaet.
Godt sal van haren oogen alle tranen afvagen. Apoc. 21.
|
|
Auteursrechtvrij
