|
| |
| |
| |
| |
Ende onversienlijck isser met den Engel geweest een mentghte des hemels-heyrs lovende Godt. Luc. 2.
Stemme: In Oostenrijck daer staet een huys.
IN Bethlehem, in eenen Stal
Ons is een Kindeken gebooren.
Die Schepper is, en Heer van al,
Heeft maer een kribbeken verkooren.
De Sangers van het hemelsch' hof
Haer aen de Herders openbaerden,
En songen Godt den hooghsten lof
| |
| |
En vree de menschen op der aerden.
Sy speelden op de lu lu luyt
Godts hoogheyt, en sijn wonderheden
De Herders met haer flu flu fluyt,
Verheften sijn harmhertigheden.
Het Krijterken my hooren liet
Het Kindt om al mijn sonden krijten.
Ick hoorde door het Herders riet
Hem mijn ondanckbaerheyt verwijten.
De Violonse vol van klanck
My sijn volmaecktheyt hiel voor oogen.
Ick wierde door den Herders sanck
Van sijne goetheyt opgetogen.
Den Bas was sijn ootmoedigheyt
Soo neergedaelt om mijn misdaden;
Den Opper-sanck sijn mogentheyt,
Den Tenor songh my sijn genaden.
De Herders Moesel vol van windt
Mijn opgeblasentheyt verhaelde
VVaerom het aldersoetste Kindt
Soo neder op der aerden daelde.
d'Ootmoedigheyt was soet van toon,
Sijn Moeder songh' hier onder: sus sus
Maria songh: O lieven Soon,
Rust in mijn hert, ô soeten Jesus.
Die Ci, Ci, Cither vol van vreucht
Kon boven al het Kindt vermaken;
Haer schoone ziele vol van deucht
| |
| |
Oock kon terstont mijn ziele raken.
Mijn Herpe, mijn driekantigh hert
Na sijn Drievuldigheyt geschapen,
Niet meer in haet, en quaet verhert
Dee sijn Rechtveerdigheyt hier slapen.
In 't hoy sijn hooftje leyde neer
Het eeuwigh Woordt nu stom, en stille
Den soeten slaep van onsen Heer,
Gaf vree den mensch van goeden wille.
| |
Een ander.
Stemme: O vos felices Pastores ovium.
| |
| |
| |
Een ander.
Stemme: Herderkens, en Herderinnekens.
U dit soete kindt, dat u verbeyt,
In 't midden van de beesten,
| |
| |
Gedient is van sijn Geesten,
Gebooren in de kouwe nacht
Soo langen tijt van u verwacht,
Gebooren in de kouwe nacht
Soo langen tijt van u verwacht.
Niet is in sijnen throon?
Och neen, &c. ghy den Coninck in een kribbe vint,
En ghy noch hem niet bemint?
En ghy zijt vol van hoveerdigheyt,
Die ghy geen plaets voor hem bereyt.
De Herders van den velde,
Aen Herders desen Herder voor
De werelt al gaf eerst gehoor,
Aen Herders desen Herder voor
De werelt al gaf eerst gehoor.
Die arm hier zijn van geest
Bemindt hy 't aldermeest.
Bemindt hy die het meest?
Och ja, &c. daerom hy gekomen uyt sijn Rijck,
Is geworden haer gelijck.
Die niet u doodt begeert;
Maer dat ghy weder keert.
| |
| |
En niet meerden goeden Heer bedroeft,
Sijn genaed', en liefde proeft.
Sijn aldersoetste tranen,
Het Kindeken hem binden laet,
En u verlost van alle quaet.
Het Kindeken hem binden laet
En u verlost van alle quaet.
Al hebt ghy 't niet verdient.
Is Godt nu mijnen vrient?
Och ja, &c. soo van u neemt de verdiende straf,
Kust het lieve Kindt weer af.
| |
Ick ben gekomen dat sy (mijn Schapen) sonden 't leven hebben. Joan. 10.
Stemme: Roosen aen mijn hoedeken.
ALs het Schaepje was verlooren
Van den helschen wolf verleyt,
Is den Herder ons gebooren
Ons in sijnen Stal verwacht,
En noch tot berouw verbeyt.
Om dat 't Schaepje niet sou vreesen
Gaet den Herder in het wit,
Oock gelijck aen ons wilt wesen
Iesus Godt uyt liefde puer
Hem bekleet met ons natuer,
Komt bedeckt met witte doecken
| |
| |
Sijn verlooren Schaepje soecken
Iesus ons belooft sijn Rijck,
Als wy worden hem gelijck,
En na sijn exempel kleyn.
Siet het willigh Schaepje weyen
Sijnen lieven Herder naer.
Ons na beter wey wilt leyen
Van sijn Schaepjens allegaer.
Om sijn Schaepje dit te leeren,
In een kribbe wort geleyt,
Doet den Son daer weder-keeren
Ons bevrijt van 't eeuwigh quaet,
Voor sijn dorstigh Schaepje vloeden
Oock sijn eerste traentjens doet
Klaer als kristallijn, den goeden
Iesus oock is de Fonteyn,
Als het Schaepjen is onreyn,
Wast ons met sijn heyligh bloet.
Sijn geboden sijn de paden
Waer hy 't Schaepjen overdraecht,
En om metter daet te raden,
Ons oock tot de suyverheyt,
Is gebooren uyt een Maecht.
| |
| |
| |
De Herders spraken tot malkanderen: Laet ons aL Doorgaen tot BethLeheM. Luc. 2.
Stemme: Petite Roine je te plain.
ALs den Heer gebooren was,
Sijn gesanten vlogen rasch'.
Eerst den Engel brocht de maer
Op het veldt niet veer van daer:
Wilt u Herderkens verkloecken
Gaet de nieuwen Coninck soecken,
Soecken soecken 't Kint geleyt in doecken.
Laet ons gaen in Bethlehem.
Daer den Heer is neergedaelt
Om sijn Schaepjen afgedwaelt.
Hem geleyt in arme doecken
Laet ons al gaen vlijtigh soecken,
Soecken soecken 't Kint geleyt in doecken.
Laet ons gaen, en sien het Woort
Noyt in 't aerdtrijck meer gehoort;
Sien het eeuwigh Woort verkort,
Dat soo kleyn gebooren wort.
Godt geleyt in arme doecken
Laet ons al eendrachtigh soecken,
Soecken soecken 't Kint geleyt in doecken.
In de kribb' is hy geleyt,
Sonder bedd', in 't harde stroo,
Den Propheet die leert ons soo,
Als wy lesen in sijn boecken;
Laet ons 't lieve Kindt gaen soecken
Soecken soecken 't Kint geleyt in doecken.
Groot is de Barmhertigheyt
Van die groote Majesteyt.
| |
| |
Soo vernedert hem den Heer
Laet ons gaen, en neerstigh soecken
Hem geleyt in arme doecken,
Soecken soecken 't Kint geleyt in doecken.
Laet ons vallen hem te voet,
En aenbidden Godt soo goet.
't Is den Herder, die ons al
Weer vergadert in den Stal.
Laet ons door sijn' arme doecken
Sijne liefd' alleen versoecken,
Soecken, soecken 't Kint geleyt in doecken.
| |
Een ander.
Stemme: Feulliantine.
Die den Herder hebt gebracht,
Die sijn Schaepjens beter leyden
Laet ons gaen na Bethlehem,
In den Stal hier toe verkooren,
Daer den Heer, daer den Heer
Laet ons in die kleyne Stadt
Van de werelt niet omvat,
En met weder-liefde soecken
In de kribb', in de kribb',
Laet ons sien in 't aertsche dal,
| |
| |
Neergedaelt den hemel al,
En in 't midden van de beesten
Laet ons weenen oock terstont,
Door de suchtjens van die mont,
En sijn traentjens al afdrogen
Laet ons gaen, en sonder schroom
Van sijn voorbeelt Joseph vroom
Sijn waerachtigh nu sijn schoven,
Met de Sterren, Son, en Maen
In den soete naem van wien,
Laet ons gaen, eer dat het daecht,
Die den Vader heeft behaecht
Om den lieven Soon te baren,
Ons de nacht van alle quaet
Is het licht van 't eeuwigh leven
Aen de mensch, aen den mensch
| |
| |
| |
Oeffeninge der Sinnen In de geboorte des Heeren.
Stemme: Flocks op de been.
IN Bethlehem met al ons schapen
By den Herder, die voor ons wil staen,
En na sijn beelt ons heeft geschapen,
Laet ons met een danckbaer herte gaen,
En ons in sijnen stal verblijen
Laet ons het soete Kindt besoecken
Om den mensch gebooren in de Stal,
En in een kribb', in arme doecken
Neergeleyt, die Meester is van al.
Laet ons die liefde weer beminnen,
Hier niet te sien is voor ons oogen
Als een' arme Moeder met haer kindt,
Den Os, en Esel met medoogen
Dit verwermen in de kouwe windt
Met haren asem, in het midden
Hier wy de droeve suchtjens hooren
Van het Kindt, dat schreyt om onse kouw,
Die oock een steenen hert doorbooren
| |
| |
En bewegen ons noch tot berouw.
Laet ons de drupjens van sijn wangen
Troost in smert, en pijn,
Laet ons met weder-liefde raken,
En omhelsen hem nu sonder vrees,
Laet ons de goetheyt eeuwigh smaken
Van het Woordt geworden om ons vlees,
Laet ons sijn lieve traentjens proeven,
| |
Een ander.
Stemme: Ick mach my wel beklagen. Of: Wilhelmus van Nassouwen. Of: Het viel een hemels douwe. Of: Phyllis souspiroit sans cesse.
In 't midden van sijn geesten
In 't midden van de beesten
Mijn hert, en al mijn sinnen,
In doeckjens laet haer winden
| |
| |
Het Schaepjen afgedwaelt.
Den Heere der heyrkrachten
Dat ghy na langh verwachten
Besiet sijn arme doecken,
En schaemt u van u pracht.
Hy komt u naeckt besoecken,
Hy spreyt sijn armkens uyt.
Loopt in die soete banden
En naer een vast betrouwen,
Ghy met hem eeuwigh leeft.
| |
| |
Omhelst den goeden Vader,
Buyght u verstant, en reden
Blijft hier mijn Schaepjens weyden;
U laet niet meer verleyden,
Door uwe schult verloren,
Hy verliest de gracy, die belooft, en niet en komt.
Haest u, haest u eer het is te laet.
|
|
Auteursrechtvrij
