|
| |
| |
| |
| |
De Geboorte des Heeren.
Daerom sal die Heere selve u een teecken geven, siet een Maecht sal ont fangen, en baren eenen Soone. Isa. 7.
Op de stemme: Als vooren, pag. 19.
HEt teken van den blijden Oost
De Maecht hier in de winter bloost,
En baert de Vrucht soo langh verwacht
Genoemt den Leeuw van 't Ioodtsch geslacht;
Om te verpletten het Serpent
Dat ons verleyde van ons endt,
| |
| |
En door de sonde tot de doot
Ons wonde, van de deucht ontbloot.
De Synagoge gingh voorby:
De Wet en had geen medely.
Verheught u nu, siet komen aen
Den hemelschen Samaritaen
Die door sijn doot, ons medecijn,
Moest onsen Salighmaker zijn.
Gewilligh hy sijn ampt begint
Om uwe grootsheyt wort een kint,
En uwen Adam neemt op hem,
Brenght in den stal van Bethlehem.
Vernedert u hooveerdigheyt
In 't bedt van sijn ootmoedigheyt;
Doet liggen in een kribbe neer,
En worden hier ootmoedigh weer;
Doet rusten op het harde stroy,
En leert u dat het vleesch' is hoy.
Doet soo beweenen u misdaet,
Hy noyt een goet berouw versmaet.
Sijn traentjens voor u wonden zijn
Den besten oly, ende wijn.
U pracht in d'arme doeckjens wint,
Ghy noyt soo goede plaesters vint.
Hy voor sijn Moeder neemt een Maecht,
Hem maer een suyver hert behaecht.
Hy Ioseph met Maria paert,
Die desen Oost voor ons bewaert,
Een Man vol van Rechtveerdigheyt
Door dese Waegh hier uytgeleyt.
Den Bruydegom komt in de nacht:
Den Herder ons beveelt de wacht.
| |
Anagramma.
Den LAST van onse sonden al
Neemt Godt op hem in sijnen STAL.
| |
| |
| |
Sy en hadden geen plaetse in de herberge. Luc. 2.
Stemme: Rosemondt die lach gedcken.
Naer het Keyserlijck gebodt,
In de Stadt van David quamen,
En geen plaets' hier was voor Godt.
Voor den grooten! Heer van al
Was maer open eenen stal.
Als de Maen had haren wagen
Tot den middernacht gebrocht,
En alom haer ooghjens sagen
Door de cristallijne locht,
't Eeuwigh licht, dat noyt begint,
Godt geworden is een kindt.
Is den schoonen dageraet,
Waer uyt Jesus, onsen broeder,
Met haer doeckjens overdeckt,
Die den sondaer weer ontweckt.
Voor den hooghsten Heer der heeren,
Wort de leeghste plaets bereyt.
Om zijn deughden ons teleeren
In een kribbe wort geleyt,
En als arm, en sonder macht
Van de werelt niet geacht.
En, eylaes, hierom de tranen
Vloeyen uyt zijn ooghjens soet,
Die soo hertelijck vermanen,
En doen smelten ons gemoet.
Mensch' om u zijn goetheyt weent;
En ghy blijft in 't quaet versteent.
Siet de beesten hier beschermen
| |
| |
Sijne teerheyt voor de kouw,
Met den aessem hem verwermen,
Sondaer u tot Godt bekeert,
Met den Os, en Esel eert.
Komt, O werelt hier ter schoolen,
Wilt ghy van den wegh niet dolen,
Volght hier zijn ootmoedigheyt,
Die soo neer is afgedaelt
Om zijn Schaepjen afgedwaelt.
| |
Den Echo, of Weergalm van Bethlehem.
Stemme: Langhs de groen bedeckte wegen. Of: Berst u tranen.
NIet en kent ghy Bethlehem hem
Waer ghy noch alsoo na snaeckt?
't Is den Heer, eer die met sijn stem
U van niet iet heeft gemaeckt.
't Is den Godt Emmanuel, wel
U bekent ent van u straf.
't Is den Vorst van Israel El,
Uwen langh-gewenschten dagh, ach!
Is verborgen in de nacht.
't Eeuwigh woort, dat al vermach, mach,
Is nu kleyn en sonder kracht.
't Eeuwigh licht, dat noyt vergaet, gaet
Sijnen schoonen dageraet raet
U oock tot de suyverheyt.
Desen Eenhoorn noyt gevangen
En alsoo, soo langh verwacht
| |
| |
Van een Maget is ontfangen,
Van een bruyt uyt u geslacht,
En geworden den behoeder,
Die u weer verlossen sal.
Godt is nu, u lieven broeder,
En u kint in 't aertsche dal.
In den Stal al sult ghy vinden,
Dat u hert hert weer versoet,
U besoeckt, soeckt den beminden,
Die alleen een u voldoet.
't Is den Herder voor zijn schapen
In het hoy, oy! neergeleyt.
Komt, ô Ziel yl 't Manna rapen,
Met verlangh langh u bereyt.
Naer u snaeckt, naeckt komt besoecken
Die de wereldt al bekleet,
En niet werm, erm in de doecken
Die de Moeder had gereet,
En geleyt is in een kribbe,
Die u rijck rijck toebehoort,
Die u Moeder van een ribbe
Heeft geschapen met een woort.
Laet ghy noch, och! 't kindtje beven
Niet meer groot, root van de kou,
Die nu komt, om 't eeuwigh leven
U te geven voor 't berouw.
Niet en kan hem soo verwarmen
Als een traen aen hem vereert;
U verwacht, wacht in zijn armen.
Haest, ô sondaer, u bekeert.
| |
Chronographicum.
ô on Dan Ckbaer bethLeheM!
| |
| |
| |
Ende 't licht schijnt in de duysternisse, ende de duysternissen en hebben 't niet hegrepen. Joan. 1.
Stemme: Phillis souspiroit sans cesse.
IN den middernacht geboren
Is het licht van onse nacht.
Hy de nacht heeft uytverkoren
In de nacht van ons verwacht,
Van de liefde tot ons neer,
Van den Vader ons gegeven
Van ons eynde door zijn sonden
In de nacht is weer gevonden
In de nacht ons onderrichten
Komt het Woordt geworden vlees.
In de nacht ons komt verlichten
't Licht, dat ons uyt Iacob rees.
In de nacht de Maen haer Sonne,
Haren Godt een Maget baert.
In de nacht van 't licht verwonnen
Komt den Hemel op der aert.
Son, en Maen ons weer beschijnen
Siet de nacht alhier verdwijnen.
In ons hert het weder daeght.
Siet de Sterretjens van boven
Siet de goede geesten loven
Haren Godt, en Heer van al.
Siet den Hemel overtrecken
| |
| |
Met de wolcken sijnen throon.
Siet de Moeder overdecken
Met de doeckjens haren Soon.
Ons gebedt hy komt verhooren
In de nacht van eenigheyt,
Als de nacht niet in 't bekooren
Van het licht ons oogen leyt.
In de nacht wilt u bekeeren;
Met den Herder houdt de wacht,
Eer dat u den dagh des Heeren
Met den dief komt in de nacht.
| |
Een ander.
Stemme: 't Windeken daer den bosch af drilt.
NImmermeer de werelt sagh
Op der aerden sulcken dagh
Van soo langen tijt verwacht.
Die van eeuwigheyt begon,
Van de werelt vol van quaet,
En in noot ons toeverlaet.
Uyt de zee niet op en stont,
In het hoy, en stroy men vont
Dat de Herderkens omscheen,
En voor niemant oyt verdween.
Desen dagh uyt Jacob rees,
| |
| |
En gaen soecken oock dit licht,
Dat ons weder onderricht.
O verblindt is hy, die niet
In die klare nacht en siet,
Van de liefde Godts soo klaer,
En wilt hem niet volgen naer.
En ontfanght het ware licht.
Sijnen armen stal u leert,
Dar ghy al te veel begeert.
Dat ghy al te dertel zijt
En noch soeckt hier u gemack,
Daer den Heer heeft geen gerack.
Die den Meester is van al
U verwacht in zijnen stal.
Sijn ootmoedigh leven leest,
En niet meer hoveerdigh weest.
't Hoy is voor het kindt te hert,
Het wil rusten in u hert:
Gaet dan in zijn Bethlehem,
| |
| |
In de Schrift sijn hoy genoemt
U voortaen niet meer beroemt.
Hier en is geen ander vier
Als den aessem van het dier,
Met het alder-armste Kindt,
Dat ghy voor u deure vindt.
Neer dan op de kribbe daelt,
En sijn ledekens onthaelt
Wilt alsoo den naeckten Heer,
Siet, alreedts het Kindtje weent
Om u hert alsoo versteent,
Ey laet desen soeten douw
Oock u tot het selve raet.
Vast u in sijn doeckjens windt,
En niet meer en stoort het Kindt.
| |
Een ander.
Stemme: Maintenant que le printemps.
IN den stille middernacht
Ick hoor een kindtje schreyen:
Godt, ô sondaer, u verwacht,
| |
| |
En wlit niet meer verbeyen.
Hy noot door dese soete stem
U tot sijn heyligh Bethlehem.
U een schoon pallays onthaelt
Seer kostelijck behangen.
Uwen Heer soo neer gedaelt
En wilt ghy niet ontfangen
Den Schepper van de werelt al
Moet liggen in den armen stal.
Verwacht om op te slapen;
Hem een kribbe, wiens handt
De werelt heeft geschapen.
Op 't harde stroo wort hy geleyt;
Een sachter bedd' is u bereyt.
U de werelt moet een kleedt
In vremde landen soecken;
Niet en is voor hem gereet
De ware wijs heyt hier veracht
Het werelts goet, en all' u pracht.
U verheugen staet, en eer,
Die u soo haest ontvluchten.
Hoort hier uwen Godt, en Heer
O sondaer opent uwen schoot,
Ontfanght het kindt soo naeckt, en bloot.
| |
Een ander.
Stemme: Doen Phoebus vertoogh.
| |
| |
O ziele gaet soecken hem.
En soeckt hem, die u bemindt.
Gaet soecken soecken soecken 't kindt
Dat ghy in de kribbe vindt.
En soeckt hier geen pracht,
Voor sijn palleys Godt den Soen,
Een kribbe voor zijnen throon.
Verwerpt u hoveerdigheyt.
Het kindt het kindt u beter leyt:
Verkiest sijn ootmoedigheyt.
Van tijtels, en hoogen staet.
De schatten, en eer versmaet.
O werelt werelt werpt om veer
Voor hem uwen Mammon neer.
Het kindt om u sonden schreyt,
| |
| |
En klopt op u quaet gemoet
O ziel' ô ziel' hem open doet,
Die opent u 't eeuwigh goet.
| |
Een ander.
Stemme: Sondaer sondaer 't zijn u sonden. Ofte: Langs de groen bedeckte wegen.
VAn de werelt hier verstooten,
En van alle goet ontbloot,
Met zijn tranen overgooten,
By de beesten komt hy soecken
Aen de beesten ons gelijck.
Nau bedeckt met arme doecken
In sijn eygen Koninckrijck
Siet sijn hooge majesteit
Als een Lam in 't hoy geleyt.
Kont ghy noch, ô sondaer slapen
Daer die groote mogentheyt,
Die de werelt heeft geschapen,
| |
| |
Om u groote sonden schreyt.
d'Alderleeghste plaets verkooren
Heeft den alderhooghsten Heer.
Om den Sondaer te verhooren
Is gedaelt van boven neer.
In de doeckjens hem bereyt.
Al de werelt is hem tegen
Vyandt van ootmoedigheyt.
Hy begint hier and're wegen
Vyandt van hoveerdigheyt.
Volght hier sijn exempel naer
Boven alle lichten klaer.
Als u sal het eynde naken
Van u goet, de naeckte doot,
Sult ghy van de werelt maken
Eenen Stal van al oock bloot,
En dat haer' hooghmogentheyt
| |
| |
Is maer hoy vol ydelheyt.
U dan sal men uyt de hoecken
Oock maer soecken arme doecken
Van de werelt niet geacht.
Voor u kribb' een kist van hout.
Siet, waer op dat ghy betrouwt.
Siet den Heer' alsoo beginnen
Als ghy van dit leven scheyt,
VVilt hem boven al beminnen,
Soeckt alleen u saligheyt.
En de werelt met haer goet
Eer ghy die verlaten moet.
| |
|
|
Auteursrechtvrij
