|
| |
| |
| |
| |
De Bootschap van Maria.
Ende sy (de Duyve) quamtot hem (Noë) 's avonts dragende eenen Olijftack met groyende bladeren in haren beck. Gen. 8.
Den Heyligen Geest sal van boven in u komen. Luc. 1.
Stemme: Als vooren, pag. 19.
DEes' Arck' is d'uytverkooren Maecht
Maria, die Messiam draecht.
| |
| |
De Duyf is Gabriel die haer
Verkondight dese nieuwe Maer,
Of wel den Goddelijcken Geest,
Die daelt op haer niet meer bevreest,
En brenght in hare suyverheyt
De langh gewenste vruchtbaerheyt,
En ons oock uyt den hemel mee
Brenght den Olijftack van de vree.
| |
Weest gegroet ghy vol van gratie. Luc. 1.
Stemme: Doen Daphne.
MAria d' onbevleckte maeght,
Den brandende Doren, en nimmer verbrant,
Had boven al den Heer behaeght.
Hy sont haer in Nazareth zijnen gesant.
Haestigh gevleugelt uyt d'hemelsche salen,
Soeter als Zephyry soetste geruys,
Schoonder als d'eerste weerschijnende stralen,
Neder quam dalen in 't maeghdelijck huys
Groete den Maget op d'aerde gedaelt,
En heeft haer den wille Heeren des verhaelt.
Hy sprack haer aen met diep ootmoet,
Met oogen ootmoedelijck dalende neer:
Sijn woorden waren: Weest gegroet
Maria volgracy, met u is den Heer
Gebenedijdt zijt ghy boven de Vrouwen.
Sy de toekomende Moeder van Godt
Derfde den hemelsche geest niet aenschouwen.
Niet en verwachte dit opperste lot.
| |
| |
Hooger de schaemte dee stijgen het bloet.
De woorden verstoorden het suyver gemoet.
Haest van de liefde Godts gewont
Was diep in haer hooge gedachten verwert.
Den Engel Gabriel terstont
Dreef alle de vrees uyt het maeghdelijck hert.
Vreest niet, vreest niet (seyd' hy) Maria,
Ghy sult ontfangen, en baren een Soon,
Die sal besitten (verheught u Maria)
In het huys Jacob den eeuwigen throon.
Die sijnen Vader den weerdighsten vindt.
Den lieven naem (Jesus) sal hebben het kindt.
Noch meer verschrickte sy daer van,
En vraeghde den hemelschen bode daerom:
Van my bekent is geenen man,
Hoe sal dit geschieden? Den Engel weerom
Seyde, tot haer soo verwert in gedachten:
In u sal komen den Heyligen Geest
En overschaduwen sullen de krachten,
Van het hoogh wesen, Maria niet vreest.
Worden gebooren, naer 't hooghste Gebodt
Sal worden geheeten den Soone van Godt.
Die heeft in haer outheyt ontfangen een vrucht.
En ghy, ô Bloem van Nazareth,
O Roede van Aaron en weest niet beducht.
Sal aen den Schepper onmogelijck wesen
Dat aen het schepsel onmogelijck schijnt?
En is de werelt uyt hem niet geresen?
Is hy niet, wiens woordt noyt en verdwijnt?
En wilt niet vreesen meer.
| |
| |
Siet, sijne Dienstmaecht onweerdigh hem hoort
Dat my soo geschiede naer 't Goddelijck Woort.
Vreest niet voor den val.
| |
'Den Heere is met u, gebenedijt zijt ghy boven alle vrouwen. Luc. 2.
Stemme: Als 't begint.
Verdrijft van ons het quaet.
Vreucht in het tranen-dal,
| |
| |
O licht van 't Firmament.
Toont dat ghy Moeder zijt,
Ontfanght in uwen schoot.
In 't eyndt van onsen loop
Laet hem zijn onsen loon.
Waer mijn hert alleen na sucht.
| |
| |
| |
Een ander.
Stemme: Maria schoon.
Belooft in all' ons gevaer,
Na godt ons toevlucht aldermeest.
Ons seker' hope waer naer
Wy ons begeven onbevreest
Soo verlicht van den heyligen Geest,
All' ons wolcken verjaeght,
Ghy voor ons uyt Jacob reest
Om weer te stillen ons tempeest.
Toont u barmhertigh gesicht
Eer dat ons ziel te gronde gaet.
In ons de liefde weer sticht,
Licht ons, ô schoonen dageraet,
Door u stralen verdrijft al ons quaet.
In den strijdt altijt by-staet
En in het eynde niet verlaet.
Dat uwe kinders yet deert,
O lieve Moeder weest gegroet,
Den naem van EVA verkeert,
| |
| |
Laet ons eens hooren den AVE soet.
Wy ootmoedigh u vallen te voet
Daer den Heer ons verbeyt.
Komt met hem ons in 't gemoet
En 't eeuwigh Rijck ons open doet.
Rontom met Sterren gekroont
O noyt geslooten hemels poort.
Voor ons u borsten hem toont,
Spreeckt eens voor ons een krachtigh woort
Dat het hert van den Vader doorboort.
Maeght der Maeghden ons verhoort
Die uwen maeghdom noyt verloort.
Van alle sonden ons bevrijt.
Gaen opwaerts sonder belet
Tot u wen Soon gebenedijdt,
Die u voor sijne Moeder belijdt,
Ons bevrijt van de nacht,
Daer de sond' ons in-bracht.
Toont dat ghy sijn Moeder zijt
Door uwen Jesum ons verblijt.
| |
| |
| |
Gebenedijt is de vruchtuws lichaems. Luc. 2.
Stemme: Noch hebb' ick al mijn leven.
Mijn toevlucht, en Vriendinne,
Al was de doodt verkondight
Ons van den hoogen throon:
't Serpent had ons vergeven,
Ghy spreeckt voor ons misdaden
Terstont is weer te vreden,
O troost van alle krancken,
Neemt ons voor uwe rancken,
Naer uwen schoot wy loopen,
Wilt ons van hem verwerven,
| |
| |
O Paradijs der vreuchden,
Laet ons u licht beschijnen,
En nimmermeer verdwijnen,
| |
Een ander.
Stemme: Sonata.
Die Godt den Soone draeght,
Is uyt u gebooren mensch,
Waer in de sond' ons bracht,
Dat genadigh ons beschijnt.
Is 't eyndt van ons gesucht,
Sonder vlecke van het quaet.
| |
| |
Door u weer vruchtbaer wert,
Baert de schoone deuchden-kroon.
| |
Heylige Maria, Moeder Godts, bidt voor ons Sondaren, nu, ende in de ure onses doodts. Amen.
Stemme: Spoet u voetjens. 2. Carileen.
Van den hooghsten Coninck uwen Soon,
Bidt voor ons wijse Maeght,
Wat ghy voor sijn' arme kinders vraeght.
Van den helschen vyandt vreest.
Hem door uwen Soon bedwinght.
O schoon' Arcke des verbonts
Uwen lieven Soone bidt voor ons.
In den hemel onse Bersabé.
| |
| |
En weerom ontfanght den mensch.
Haef, en ancker van ons hoop.
Stier naer uwen Soon al onsen loop.
Niet van hem en verstoot,
Weert van ons de tweede wreede doot
Leydt ons in 't beloofde landt,
Die bereydt heeft uwen Soon.
| |
Saligh sullen my noemen alle geslachten. Luc. 1.
Een ander tot den H. Gheest.
Stemme: Veni dulcis amor.
| |
| |
Ons gebedt wilt niet versmaden.
Helpt ons op de rechte paden,
Helpt ons op de rechte paden
En wascht ons herten reyn
Haer maeckt haer eygen badt,
Ons gebedt wilt niet versmaden
Helpt ons op de rechte paden,
Helpt ons op de rechte paden.
|
|
Auteursrechtvrij
