Woord vooraf
Een vluchtige blik maakt het al duidelijk: voor een prentenboek bevat Het Vroman-effect wel wat veel tekst. Een essaybundel over Leo Vroman en een prentenboek met beelden van zijn leven en werk zijn als het ware in elkaar geschoven.
En ook het prentenboek en de essaybundel op zichzelf lijken ineengeschoven te zijn; beide bestrijken een groot aantal terreinen.
Op de foto's valt dat nog het minste op: vaak is daarop immers Leo Vroman zelf te zien, en die
belichaamt zijn eigen veelzijdigheid nu eenmaal zonder dat zijn functie van het moment onmiddellijk van zijn neus af te lezen is. Maar in de essays is alles gescheiden. Kunstmatig? Ja, maar noodgedwongen. Er is immers maar één Leo Vroman, en wie iets verhelderends over al zijn aspecten wil zeggen zonder hemzelf te zijn, moet dus wel uit meer dan een persoon bestaan. Dat dat dan ook in verschillende stukken resulteert - het kan haast niet anders. Wel hebben de schrijvers van die stukken hun best gedaan het jargon van hun eigen vak te vermijden. De redactie hoopt dan ook dat alles in dit boek kan worden begrepen door dichters, schrijvers, tekenaars, hematologen, ex-politieke-gevangenen, door mensen die dat allemaal niet zijn, en door die ene die dat allemaal wel is.
Auteursrechtelijk beschermd
