Nieuw Lied-boeck genaemt den Maegdekrans Gevlochten ter eere ende tot vermaeck

Den autheur tot den nydigen berisper Zoylus.

Scientia non habet inimicum nisi ignorantem.

BErisper van alle Wercken,
Wilt dit Boecxken eens bemercken,

Siet eens dese Verssen aen,

Oft-se wel op voeten staen.

Siet voor eerst of de Gedichten,
Konnen uwe blindtheydt lichten,

Dan laet ick u toe met recht,

Dat gy daer iet tegen seght:

Siet oock of de Jongelingen,
Wel dees Liedtjens konnen singen

Sonder naer de voys te raên,

Dan kont gy wat dieper gaen:

En dan sien of al de reken,
Suyver Vlaemsche taele spreken,

[p. 10]

 

Doch wat baet de keirs of bril,

 

Als den uyl niet sien en wil.

 

Als dat wordt van u gelesen,

 

'T werck wordt dadelijck mispresen,

 

Niemants wercken oyt en laeckt,

 

Ten zy gy die selver maeckt.

 

Maer een anders Rijm en Dichten,

 

Konnen dienen u voor slichte

 

Reden, 't een kort, d' ander lanck,

 

'T eene kreupel, d' ander manck.

 

Soo kont gy een ieder schelden;

 

Maer het zal hier weynigh gelden,

 

Wech vry Zoylus-gebroedt,

 

En gy Momus die niet doet.

 

Dan de Dicht-konst' blasphemeeren,

 

Daer gy selve noch moet leeren,

 

Want gy steeckt soo vol van nijdt,

 

Dat 'g uw' eygen hert' door-bijt.

 

Die een ander Ezel nomen,

 

Moeten selfs van beesten komen,

 

Gy laet blijcken tot uw leedt,

 

Dat gy eenen Ezel heet.

 

Op de waere Wetenschappen,

 

Daer en valt niet veel te klappen,

 

'K zal u toonen met'er daedt,

 

Dat g' uw stuck niet en verstaet.

 

Overzulcx laet my in eeren,

 

Ben ick bot ick zal noch leeren,

 

Verssen stellen naer de Konst,

 

Deckt de fauten met de jonst.

JACOBUS DE RUYTER.