Nieuw liedboek genaemt den vrolyken speelwagen
(ca. 1720)–Jacobus de Ruyter–
AuteursrechtvrijStemme: Liefste Rosalinde, waerom weende ghy
De Doodt.
MEnschen, hoe peyst gy soo weynig tijt op my
Ick kom u nochtans hoe langhs hoe nader by
Als ghy minst sult peysen, 'k maey u leven af,
'k sal u smijten, sonder krijten, In het graf.
Den Mensch.
'k Ben te jonck van jaren, daer en is geen noot,
Godt sal my bewaren van uw' droeve doodt,
Ick en gheef om al uw' dreygementen niet,
Door uw' commen, Niet te komen, In 't verdriet.
De Doodt.
O ghy botten mensch maeckt u van sonden quyt.
Noteert alle daghen soo kort uwen tijdt,
Iae all' uren, ooghenblikken, en moment,
Komt ghy te sterven, 't Leven derven, in 't ellent.
Den Mensch.
Ick en ben van al uw' dreygen niet vervaert,
Want ick ben op heden nieuwelijcks gepaert,
'k Peys op de wellusten, van mijn jonghe Bruyt,
De wijn g'lasen wil ick blasen suyver uyt.
De Doodt.
Gedenckt dat ick eertijts heb gheweest als gy,
En dat uwen tijdt oock by naer is voor by,
Peyst dat ghij misschien haest wesen sult als ick,
Doet uw' beste, Denckt den lesten, oogenblick.
| |
[pagina 53]
| |
Den Mensch.
Bleecke doodt gy maeckt mijn leden heel ontstelt,
'k Vrees van u te wesen haest ter neer ghevelt,
Want ick ben noch maer in 't fleur van mijne tijt,
Wilt my sparen, en bewaren, Gheeft respijt.
De Dood.
Mensch bidt dog aen Godt dat hy u leven spaert.
Op dat ghy voor t' sterven vele deugt vergaert,
Is 't dat ghy sult hebben veel goet werck ghedaen,
Voor u deugden, s' Hemels vreugde , sult g' ontfaent.
Den Mensch.
Doodt ick ben genegen, tot mijn Heer en Godt,
Maer eylaes ick ben soo traegh tot sijn gebodt,
Als ick bidden wil mijn sinnen zijn verstroyt,
Mijn conscientie, die maeckt mentie, s' Is beroeyt
De Doodt.
Haest u om deugt te doen, want uwen tijt is kort
Siet dat gy van mij oock niet verrast en wort,
Want om Godt te bidden 't waere dan te laet,
Daerom menschen, die deugt wensen, doet mijn raet.
Den Mensch.
O doodt, ghy moet immers wesen steke blent,
Dat g' hier op de werelt schat noch gelt en kent
Dat gy my liet leven, 'k Gaffet u genoegh,
Wilt my sparen, En bewaren, 't Is doch vroeg.
De Doodt.
Boosen mensch laet staen doch al uw' sotterny,
En wilt bereyden om te gaen met my,
Ghy en heb maer ses of seven ur' meer tijdt,
Maeckt van stonden, Uwe sonden, U al quyt.
Den Mensch.
Graege doot, ach is'er voor my gheen genael'
Laet my eens een Biechte doen van al mijn quael,
Laet my noch wat leven, ick sal afstant doen,
Ga tot scheyden, My bereyden, Godt versoen.
| |
[pagina 54]
| |
De Doodt.
Meent ghy langher te leven, ghy zijt wel gemist,
Waerom hebt ghy uwen schoonen tijdt verquist,
Om te nemen uw wellusten en plaisier
Ghy moet sterven, En gaen swerven, in het vier.
Den Mensch.
Moet ick sterven, is het nu met my ghedaen?
Goeden Godt wilt doch mijn arme Ziel ontfaen,
Menschen spiegelt u hier aen neemt den tijt wel waer
Wilt doch schromen, Van te komen In misbaer.
|
|