Liedtboeck ghenaemt de ledige uren van Jacobus de Ruyter, clerck van de weeserije der stede ende casselrije van Veurne
(1722)–Jacobus de Ruyter–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Liefste Rosalinde, waerom weende ghy.
De Doodt.
Menschen hoe peyst gy soo weynigh tijdt op my
Jck kom u nochtans hoe langhs hoe naeder by
Als ghy minst sult peysen 'k maey u leven af
| |
[pagina 50]
| |
'K sal u smijten,
sonder krijten,
Jn het graf.
Den Mensch.
'k Ben te jonck van jaeren, daer en is geen noo[t]
Godt sal my bewaren van een droeve doodt,
Jck en gheef' om al uw' dreyghementen niet,
Door uw' rommen,
Niet te kommen,
Jn 't verdr[iet.]
De Doodt.
O ghy botten mensch maeckt u van sonden quijt
Noteert alle daghen, soo kort uwen tijdt,
Jae all' uren, ooghenblikken, en moment,
Komt ghy te sterven,
't Leven derven,
Jn 't ellent.
Den Mensch.
Jck en ben van al uw dreyghen niet vervaert
Want ick ben op heden nieuwelijck ghepaert,
'k Peys op de wellusten, van mijn jonghe Bruydt
De wijn glaesen
wil ick blaesen
Suyver uyt.
De Doodt.
Ghedenckt dat ick eertijts heb gheweest als gh[y]
En dat uwen tijdt oock by naer is voor-by,
Peyst dat ghij misschien haest wesen sult als ick,
Doet uw' beste,
Denckt den lesten,
Ooghenblick.
Den Mensch.
Bleecke doodt gy maeckt mijn leden heel ontst[elt]
'k Vrees van u te wesen haest ter neer ghevelt,
Want ick ben noch maer in 't fleur van mijne tij[dt]
Wilt my spaeren,
En bewaren,
Gheeft respijt.
De Doodt.
Mensch bidt dog aen Godt dat hy u leven sp[aert]
Op dat ghy voor sterven vele deught vergaert,
Js 't dat ghy sult hebben veel goedt werck gheda[en]
Voor u deugden,
s' Hemels vreughden ,
Sult g' ont[faen.]
Den Mensch.
Doodt ick ben ghenegen tot mijn Heer en Go[dt]
Maer eylaes ick ben soo traegh tot sijn Gebod[t]
Als ick bidden wil myn sinnen zyn verstroeyt,
Mijn conscientie,
Die maeckt mentie,
s' Js ber[oeyt].]
| |
[pagina 51]
| |
De Doodt.
Haest u om deught te doen, want uwen tydt is te kort
Siet dat gy van mij oock niet verrast en wordt,
Want om Godt te bidden, 't waere dan te laet,
Daerom menschen,
Die deugt wenschen,
doet mijn raet.
Den Mensch.
O doodt ghy moet immers wesen steke blent,
Dat g' hier op de wereldt schat noch ghelt en kent,
Dat ghy my liet leven, 'k Gaver u ghenoegh,
Wilt my sparen,
En bewaren,
't Js noch vroegh.
De Doodt.
Boosen mensch laet staen doch al u sotterny,
En wilt u bereyden om te gaen met my,
Ghy en hebt maer ses of seven ur' meer tijdt,
Maeckt van stonden,
Uwe sonden,
U al quijdt.
Den Mensch.
Graeghe doodt ach is'er voor my gheen genaedt,
Laet my eerst een Biechte doen van al mijn quaedt,
Laet my noch wat leven ick sal afstant doen,
Ga tot scheyden,
My bereyden,
Godt versoen.
De Doodt.
Meent ghy langher te leven ghy zijt wel ghemist,
Waerom hebt ghy uwen schoonen tijdt verquist,
Om te nemen uw wellusten en plaisier
Ghy moet sterven,
En gaen swerven,
Jn het vier.
Den Mensch.
Moet ick sterven, is het nu met my ghedaen,
Goeden Godt wilt doch myn arme Ziel ontfaen,
Menschen spieghelt hier aen neemt den tydt wel waer
Wilt doch schromen,
Van te komen,
Jn misbaer.
|
|