Liedtboeck ghenaemt de ledige uren van Jacobus de Ruyter, clerck van de weeserije der stede ende casselrije van Veurne

[p. 23]

Nieuw Liedeken ghemaeckt op de grouwelijcke sonde van Overspel, om de menschen te verwecken tot deugthsaemheyt en eerelijcke oefefninghen.

Op de wijse: Hoe quelt de min.

Menschen blijft staen,
En hoort dit Liedt eens aen
't Welck ick u singhen gaen,
Hoe dat men Godt versmaedt,
Als men sijn Wetten laet,
Jn plaets van deught te doen gaet m' in bordeelen
Daer tuysschen, spelen, vloecken en krackeelen,
Door overspel,
Komt menigh mensch in d'hel.

Den Man ontrouw,
Die slaet en smijt sijn Vrouw,
Laet sijn Kinders in rouw,
Gaet naer een anders Wijf,
Vol van onkuys bedrijf
Verteirt sijn ghelt en goedt, verkort sijn daghen
Vreest duyvel, doodt, noch hel 't is te beklaghen,
Want sulcke Lien,
Godts aenschijn noyt en sien.

Weet sulck een Man,
En Vrouw die dit treckt an,
Noyt Saligh wesen kan,
Het volcxken dat soo leeft,
Sigh aen den duyvel gheeft
't Waer beter noyt van uw' Moeder gheboren
Als Lijf en Ziel soo te smijten verlooren,
Voor kort pleysier,
Verwacht vry 't eeuwigh vyer.

Mensch doet af-stant,
Van sonden t'allen kant,
Vreest doch den helschen brandt
Ghy moet naer d'Eeuwigheyt,
Maeckt doch uw Ziel bereyt,
Houdt op van sweiren, vloecken, en hoereeren,
Peyst op de doodt die ghy eens moet passeeren
Leght af u quaedt,
Eer dat het is te laet.

[p. 24]

 

Veel dat my deirt,

 

Hebben hun gelt verteirt

 

Met hoeren op ghesmeirt,

 

Die voor uw' kost en dran[ck]

 

U weten geen danck,

 

Hebt ghy te veel wilt het den armen gheven,

 

't Huys met kinders en Vrouw in Vrede leven,

 

Ghy sult Godt sien,

 

En oock met hem verblien.

 

 

 

Ach menschen doet,

 

Nu afstant met' er spoet,

 

Eer dat gy sterven moet,

 

Bidt Godt en Maria,

 

Uyt herten vroegh en spa,

 

Ghy sult van daegh misschien of morghen sterven,

 

Leght af u quaet wilt gy van Godt verwerven

 

De saligheyt,

 

Met Godt in eeuwighyt.