Het aengenaem lysterken, kluchtigh en bevalligh singende veel nieuwe en noyt meer van te vooren ghedruckte liedekens
(1710-1733)–Jacobus de Ruyter–
Auteursrechtvrij
[pagina 62]
| |
Stemme: Wel Joosken ben gy de weelde moe.1.
Ons Hansken hadd' geiren een fray vrouw
Maer hy blijft altijdt sitten,
In het hoecksken vande schouw,
Den uyl en kijckt niet uyt
Naer sijn ghewenschte Bruydt
Den uyl sit in de keucken
Met d' handen in den sack.
Daer gapt hy naer de reucken
Van den bruy-pot met gemack.
2. Daer leeft hy als in luy-leckerlandt,
Hy wacht tot dat den Vogel
Hem van selfs vlieght in den tandt.
Hy meent dat hem 't gebraet,
Naerloopen sal op straet,
Hy meynt te vangen Visschen
In boter ende vet
Maer 'k vrees dat hy sal missen
Ende visschen achter 't net.
3. Gy platscack is 't dat gy haeckt en snaeckt,
Dat u Vrouw Echo antwoordt,
Spreeckt eerst en roept dat 't kraeckt
Want een oprechte Maeght,
En schenckt niet ongevraeght,
En geeft niet ongebeden
En komt niet ongenoot,
Een Maeght die anders dede
Waer oprecht maer een malloot.
| |
[pagina 63]
| |
4. Wel Hansken seght waerom vreesde gy,
s' En sullen u niet bijten,
Gaeter vryelijck eens by.
Gaet spreeckt uw vrijster' aen,
Siet of g' haer aen soudt staen,
En vreest voor geen blauw schenen,
En zijt toch niet verveert
Maer gaet 'er recht op henen,
Siet oft s' uwen dienst aenveert.
5. Uw' Vrijster sit ginter voor haer deur.
Sy hoort dat gy soudt komen,
Daerom doet s' haer soo schoon veur.
s' Is half aen u verkocht
Eer gy-se hebt besocht,
Sy sit daer gansche dagen
En wacht met groot verdriet,
My dunckt ick hoor-se klaegen,
Dat gy niet eens uyt en siet.
6. Gaet aen versoeckt de lieve Meyt,
En biet' er maer eens geldt voor,
'k Wedd' dat g' haest gevangen zijt
En of sy u terstont
Geen wedermin en jont,
En wilt u niet bedroeven
Weest vrolijck van gemoedt,
't Is maer om u te proeven,
Dat u Vrijster u dit doet.
7. Een Vrijster en magh den eersten keer,
Het jae-woordt soo niet geven,
Want 't en waer geen groote eer,
Om soo een fraey fatsoen,
Moet gy wat moeyt om doen,
| |
[pagina 64]
| |
Die mint die moet volherden
Al lijdt hy wat verdriet,
en soo sal 't eens gewerden,
Dat noch niet en is geschiet.
|
|