Het aengenaem lysterken, kluchtigh en bevalligh singende veel nieuwe en noyt meer van te vooren ghedruckte liedekens
(1710-1733)–Jacobus de Ruyter–
Auteursrechtvrij(Voys) Philis mijn tweede ziel.1.
O Mensch gy zijt verblindt,
En gy zijt heel ontsint;
Want gy veracht de saecken veel van weert,
En slechte saecken gy verblindt begeert,
Siet, gy veracht en vlucht den stront,
Nochtans den stront u meer te baete komt,
| |
[pagina 34]
| |
Als gout, of silver, ofte diamant!
Den stront is meer profijtigh aen het landt.
2. Den stront die baert veel goet,
Den stront veel 't leven voedt.
Maer wat baert togh het gout, en wat brenght voort,
Den rijckdom, die de menschen soo bekoort?
Het gout dat baert ons alle quaet,
Door 't gout oock menigh Rijck, en landt vergaet:
't Gout baert den Oorlogh, die het al vernielt,
Door 't gout soo wort' er menig mensch ontzielt.
3. Maer siet wat baert den stront,
En wat baet van hem komt?
Des menschen voester Ceres de Goddin,
En Bacchus voester van de soete min,
De blijdtschap ende medecijn,
Van die in droefheydt en in sieckten zijn,
Dit baert ons al den kostelijcken stront,
En 't aerts gewas al van den stront voortskomt.
4. Godts Woordt ons self dit seyt,
En leert ons dees waerheydt!
Dat als een vroom onvruchtbaer komt te zijn,
Ga naar voetnoot* Dat hy door stront ontgaet gekapt te zijn.
Den aerremen verheft oock Godt
Ga naar voetnoot† Uyt eenen stront tot 't alderhoogste Lot,
Soo David sey, maer nijdt, en door het gelt
Is niemant oyt van Godt in eer gestelt.
|