Het aengenaem lysterken, kluchtigh en bevalligh singende veel nieuwe en noyt meer van te vooren ghedruckte liedekens

Bevallilgh liedeken van eenen gierighen mensch vergheleken by een swijn, eenen esel, en by de slaven die de goude mijnnen graven.

(Voys) 'k Wil voortaen met Bacchus swieren. Ofte Lire bo Lire.

1.
EEn Swijn ende eenen Vrecken,
Is een fray ghelijckenis,
Van hun en is niet te trecken,
Soo langh als hun leven is,
Een vet Swijn en eenen Vrecken,
Vet van geldt, naer hunne doodt
Kanme lustigh aen hun leeken,
Sijn dan goet voor aermen noot.

2. 't Swijn is beter lot gegeven
Als den vrecken: want het doet
Deught sijn selven in sijn leven!
Maer den vrecken sigh niet voedt,
Noch sy selven, noch een ander
Jont hy eenigh goedt of baet,
Als den Esel sey Cassander,
Altijdt eenen vrecken gaet.

3. Eenen Esel wordt geladen
Met goe spijse, kost en dranck,

[p. 33]

 

Maer hy moet sigh slecht versaeden

 

Met hoey en stroy door bedwanck:

 

Oock gelaeden is den Vrecken

 

Met gout, silver, geldt en goedt,

 

Doch hy wilt hier van niet lecken,

 

Maer met slechten kost sigh voedt.

 

 

 

4. Hy soud sijnen dreck uytsiften,

 

Om 't gruys daer te haelen uyt.

 

Zijn dat niet wel dwaese driften,

 

Weet voorwaer te lacchen uyt!

 

Die de goude Mijnnen graven,

 

Gaeren 't goudt maer voor hun niet.

 

Vreckaerts wercken oock als slaven,

 

Dogh door hun geen vreughts geniet.

 

 

 

5. Houdt dit voor goe les, en leert!

 

Werckt wel neerstigh, sparigh zijt,

 

Maer werckt meest voor Godes eere,

 

En voor uwe saligheydt.

 

Geeft, en u sal zijn gegeven,

 

Deelt den armen van u goedt,

 

Hier, en hier naer sult gy leven,

 

Geluck-saligh met voorspoedt.