Flora of boogaerd der lieflijcke bloemen

Hier mede sal ick nu sluyten, als genoechsaem bewesen hebbende de victorie van den Mey, ende om mijn Werck noch wat te vermeerderen van mijnen voor-genomen wegh af te doolen, ende noch eenige Liedekens, Ghedichten ende Sonnetten hier by te voeghen, maer mijne blodicheyt verbiedt my sulcx, seggende: ick sulcx den tijdt bevelen sal, tot dat ick ghetuygenis ontfanghe of dit mijn kleyn ende moyte-loos werck by den lief-hebberen met aenghenaemheyt oock ghewillecomt

[p. 22]

ende ontfanghen werdt, ende dat ick alsdan mijn grooter ende meerder werck (dat door het jonstich toedoen van d’edel Rethorica oock ondertusschen mach vermeerderen) in ’t licht soude doen stellen. Also ick in mijn Mey-ghedicht verhael, dat ick een der schoonster daghen in den April met een Musijck accoort quam besoecken die woonplaetse van mijn Godinne, ende dat ick haer naer mijne wensche niet met instrumenten en kost vernoeghen, door d’onghestadicheyt van April, hebbe ick om ’t misnoeghen dat hare gratie int speelen ghenomen mocht hebben, dit volghende Liedeken, op de Voys: Belle qui m’aue blesse, >&=c. haer daer naer komen vereeren, ’t welc sy verheucht (my soo gheheelijck in haer ghewelt bevindende) met een soete stemme aldus ghesonghen heeft:

[Den Hemel hooch verheven]

Den Hemel hooch verheven
Met sijn klaerheden schoon,
Hebben gheseghent u persoon,
Doen ghy ontfinght u leven
En quaemt int aerdsche dal
Schoonste Godin van al.

Natuere met haer jonste

Besprenghden u lichaem
Vol bevallicheden bequaem,
En toonden hare konste
Aen u beeldt heel volmaeckt
En leden vvel gheraeckt.

De Schoonheyt blies haer gaven

Aen kaecxkens, lipkens, mondt,
En u svvaeyende hayren blont,
Dies maeckt ghy duysent slaven

[p. 23]

 

Die dienen ’t blixems licht,

 

’T ghebodt van u ghesicht.

 

 

 

Gheen rimpel ’t voor-hooft ploeghen,

 

Maer ’t silverighe vel

 

Glinstert ghelijck Diana hel,

 

Bevallicheyts vernoeghen

 

Heeft u gheheel lichaem

 

Deur-trocken heel bequaem.

 

 

 

Uvves beleeftheyts seghen

 

En goedertierenheyt

 

Schijnt in u schoonheyt uytghespreyt,

 

Tot deuchden heel gheneghen,

 

In u eerbaer ghemoet

 

Vliet ghy d’onkuysche gloet.

 

 

 

Den roem van alle Ioffren

 

Bestaet alleen aen jou,

 

’T gherucht noemt u die schoonste vrou,

 

Elcks tongh u lof gaet offren,

 

En blasen het geschal

 

Uvvs schoonheyts over al.

 

 

 

Hoe menich doet ghy brandich

 

Ontfoncken ’t koude hert

 

Die ghy in u ghemoet vervvert,

 

Hier ende oock uytlandich

 

Maeckt ghy door schoonheyts gaef

 

Veel vrije tot u slaef.

 

 

 

VVaer onder ach elaey

 

Ick uvve macht oock proef,

 

En stadich met verlanghen droef

 

V goedertieren graey

 

Met menichvoude klacht

 

En droevich suchten vvacht.

 

 

 

Met ydel hoop en vreesen

 

Heb ick my langh gevoedt,

 

V hert ontsteeckt niet door mijn gloet,

 

V hoogh-draghende vvesen

 

Schijnt heeft bevallen blijd

 

Dat ick om u dus lijd.

 

 

 

Of stelt ghy’t tot een proeve

 

Van mijn ghetrouvvicheyt,

 

Of ist maer een vermetelheyt,

 

Dat ghy u dienaer droeve

 

Sijn leven ende doodt

 

Dus voedt in uvven schoot.

 

 

[p. 24]

 

Kost ick met liefd en suchten,

 

Verlanghen en ghesmeeck

 

Mijn vrou, smeeden u herte vveeck,

 

Soo mocht ick nu vvel duchten

 

Mijn victorij vaillant

 

Sie ick heel voor de handt.

 

 

 

Princesse van mijn leven,

 

Ach schoonheyts Coningin

 

Iont my ghenadich vveder-min,

 

Voor al mijn droevich svveven

 

Spreeckt tvvee lettren alleen,

 

Eens ’t recht verkeert van neen.

 

 

 

Bemint rust.