Werken. Deel 6. Die chierheit der gheestelijker brulocht. Vanden blinckenden steen. Dat boec der hoechster waerheit
(1868)–Jan van Ruusbroec–
Auteursrechtvrij|
Regelnummers proza verbergen
| |
Van enen minliken stride tusschen Gods gheeste ende onsen gheeste. C. LIV.14In desen storme van minnen striden ·ij· gheeste: die 15gheest Gods en̄ onse gheest. God, overmits den heylighen 16Gheest, neyghet hem in ons, en̄ hier af werden wi in min- 17nen gherenen. En̄ onse gheest, overmits Gods were en̄ de 18minnende cracht, druct en̄ neyghet hem in Gode: en̄ hier 19af wert God gherenen. Van desen ·ij· onsprinct der minnen 20strijt in dat diepste ghemoeten; en̄ in dat ynnichste en̄ 21scarpste besoekenGa naar voetnoot(4) wert elc gheest van minnen meest ghe- 22wont. Dese ·ij· gheeste, dat is onse gheest en̄ Gods gheest, | |
[pagina 134]
| |
1blicken en̄ lichten die een inden anderen, en̄ elc toent den 2anderen sijn anscijn. Dit doet eenpaerlike die gheeste met 3minnen den enen inden anderen crighen. Elc eyscht den 4anderen dat hi is, en̄ elc biedet en̄ nodet den anderen dat 5hi isGa naar voetnoot(1). Dit doet de minnende vervlietenGa naar voetnoot(2). Gods gherinen 6ende sijn gheven, onse minlike crighen en̄ onse wederghe- 7ven, dit hout ghestade de minne. Dit vloyen en̄ dit weder- 8vloyen doet overvloyen die fonteine der minnen. Aldus wert 9Gods gherinen, en̄ onser minnen crighen, ene eenvoldighe 10minneGa naar voetnoot(3). Hier wert de mensce van minnen beseten, dat hi 11sijns selfs en̄ Gods moet vergheten, ende niet en weet dan 12minnen. Aldus wert die gheest verbernt int vier der min- 13nen, en̄ comt soe diepe in Gods gherinen, dat hi wert ver- 14wonnen in al sijn crighen, ende gheet te nieute in al sijn 15werken, en̄ werct hem ute, en̄ wert selve minne boven alle 16toevoeghen, en̄ besit dat ynnichste sire ghescapenheit boven 17alle doghede, daer alle creatuerlike werken beghinnen ende 18inden. Dit is minne in haer selven, fundament en̄ gront 19van allen doechden. |
|