Werken. Deel 6. Die chierheit der gheestelijker brulocht. Vanden blinckenden steen. Dat boec der hoechster waerheit
(1868)–Jan van Ruusbroec– Auteursrechtvrij
Regelnummers proza verbergen
| |
Van een ander exempel. C. XXVI.21Noch wil ic u waernenGa naar voetnoot(3) eens dines daer grote scade in 22ghescien mochte. Bi wilen valt, in desen heten tiden, honich 23dau eenre handeGa naar voetnoot(4) valscher soeticheit, die de vrucht besmet, | |
[pagina 86]
| |
1ofte bedervet te male; en̄ hi valt gherne in midden den 2daghe, met claren sonne schine, met groten droppen, en̄ hi 3is subtyl te onderkennene jeghen reghenGa naar voetnoot(1). Alsoe gheli- 4kerwijs moghen selke menschen beroevet werden harer sinne 5van buten, overmits eenrehande licht dat die viant werct. En̄ 6in dien lichte wert men beheimtGa naar voetnoot(2) ende omvaen; en̄ selke 7stont werden hier ghetoent menigherhande beelden, loghene 8en̄ waerheit, en̄ toeghesproken in menigherwijs: en̄ dit wert 9ghesien en̄ onfaen met groter ghenoechten. En̄ hier vallen, 10bi wilen, honich druppen valscher soeticheit, daer hem die 11mensche wel in behaghet. Die hier af vele houden wiltGa naar voetnoot(3), 12hem werdes vele ghegeven: soe wert de mensche lichte 13besmet; want wilt hi houden onghelike dinc der waerheit 14vore waerGa naar voetnoot(4), om datse hem vertoent sijn ofte toe ghespro- 15ken, hi valt in dole, ende die vrucht der doghede wert ver- 16loren. Maer die de weghe op ghegaen sijn die hier vore 17bewijst sijn, al worden si van selken gheeste ende van selken 18lichte becoert, si soudense wel kennen, en̄ het en mochte 19hem niet gheschaden. |
|