Werken. Deel 6. Die chierheit der gheestelijker brulocht. Vanden blinckenden steen. Dat boec der hoechster waerheit
(1868)–Jan van Ruusbroec– Auteursrechtvrij
Regelnummers proza verbergen
| |
[pagina 64]
| |
1vloyen en̄ weder keren, en̄ altoes enich in bliven, overmits 2bant van minnen en̄ enicheit des gheests van naturen. Dese 3toecomst maect dat ynnichste en̄ dat hoechste wesen in 4inwendighen levene, ende hier met wert gheciert die 5enicheit des gheests in menigher wijsGa naar voetnoot(1). 6Nu eyscht Christus, in elker toecomst, een sonderlinghe 7uutgaen ons selfs, met levene na die wise sijnre toecomstGa naar voetnoot(2). 8En̄ daer om sprect hi gheestelic in onse herte, in elker 9toecomst. ‘Gaet ute, met levene en̄ met oefeninghen, na 10die maniere dat mine gracie en̄ mine gaven u driven;’ 11want na die wise dat ons die gheest Gods yaghet, en̄ 12drivet, en̄ trect, en̄ in vloyt, en̄ gheroert, soe moeten wi 13uutgaen en̄ wandelen in inwendighen oefeninghen, selen 14wi volcomen werden. Maer weder stawi den gheest Gods 15met onghelijkheden van levene, wi verliesen dat inwendighe 16driven, en̄ dan moeten ons die doghede ontbliven. Dit 17sijn ·iij· toecomste Christi in ynnigher oefeninghen. Nu 18willen wi elke toecomst verclaren en̄ onbinden sonderlinghe. 19Nu meret mit vlite erenstelike; want dies noyt en ghe- 20voelde, hi en saelt niet wel verstaen. |
|