Werken. Deel 6. Die chierheit der gheestelijker brulocht. Vanden blinckenden steen. Dat boec der hoechster waerheit
(1868)–Jan van Ruusbroec– Auteursrechtvrij
Regelnummers proza verbergen
| |
Van der ander wisen in caritate, ghechiert mit allen doechden. C. IV.7Dat ander poent was caritate, beghin ende oirspronc alre 8doghede. Dese caritate hiltGa naar voetnoot(1) die overste crachte der sie- 9lenGa naar voetnoot(2) in ene stilheitGa naar voetnoot(3) ende in een ghebruken der selver 10salicheit dier hi nu ghebruket. En̄ dese selve caritate hiltene 11sonder onderlaet op gherecht te sinen Vader met reveren- 12cien, met minnen, met love, met werdicheden, met ynnighen 13ghebeden om alder menscen noet, met op draghene al sire 14werke ter eren sijns Vader. 15Noch dede dese selve caritate Christum neder vlieten, met 16minliker trouwen en̄ met onste, tote alder menschen noot, 17lijflike en̄ gheestelike. En̄ hier omme gaf hi exempel allen 18menschen, met sinen levene, hoe dat si leven souden. Hi 19spijsde alle menschen, gheestelikeGa naar voetnoot(4), met ghewarigher leren 20van binnen, dies onfenclijc waren; en̄ met miraculen van 21buten naden sinnen, en̄ met wondereGa naar voetnoot(5); en̄ bi wilen spijsde 22hise oec met lijfliker spisen, daer si hem na volgheden inder 23woestinen, en̄ sijs niet ontberen en mochten. Hi dede die dove 24horen en̄ die cropele rechte gaen, en̄ die blinde sien, en̄ die | |
[pagina 15]
| |
1stomme spreken, en̄ die viande uten menscen vlien. Hi dede 2die dode leven. Dit sal men lijflike en̄ gheestelike verstaen. 3Christus, onse minnare, heeft om ons ghearbeit van buten en̄ 4van binnen, in gherechter trouwen. Sine caritate en moghen 5wi te gronde niet verstaen; want si vloyde uter grondeloser 6fonteinen des heylichs Gheests, boven allen creaturen die ye 7caritate onfinghen; want hi was God en̄ mensche in enen 8persoen. Dit is dat ander punt vander caritaten. |
|