Werken. Deel 5. Vanden twaelf beghinen
(1863)–Jan van Ruusbroec–
Auteursrechtvrij|
Regelnummers proza verbergen
| |
Quemadmodùm coeli ac stellae vitam internam coelestemque nos doceant. C. XXXIV.11Die hemele sijn doerscinich in claerheden, en̄ onse innighe 12leven is doirschinich in gheesteliker claerheit, overmits 13gracie en̄ die inwoninghe Gods daer wi mede gheenicht 14sijn. Maer die crachte onser sicle die en sijn niet doorschinich, 15want si sijn verhaven alse guldene vate, ofte alse een 16spieghel ghelas, jeghen die sonne der ewigher wijsheit Gods, 17en̄ daer onfaen si claerheit en̄ verwe met ondersceede, na 18dat si sijn, en̄ na edclheit der doghede die si Gode offeren. 19Die sterren gaen omme metten firmamente daer si in 20staen: alsoe doen die inwendighe crachte der goeder sielen, 21die volghen altoes met dogheden en̄ met goeden werken 22der wijsheit en̄ der macht Gods, daer si inne leven. Die 23sterren des hemels hebben alle ene ronde figure, die noch 24einde noch beghin en hevet: en̄ alsoe sijn die crachte der 25edelre sielen in haren werken; want si werken alle doghede 26uut Gode en̄ tot Gode, en̄ alsoe leven si in Gode, die noch 27beghin noch einde en hevet. Alle dat inwendighe leven dat | |
[pagina 92]
| |
1niet ront en is dat hevet hoerneke ende hoeke vremder 2meyninghen en̄ minnenGa naar voetnoot(1); dat is valsch en̄ gheveinst; dat 3en mach Gode niet behaghen. 4Selke sterren sijn bleec, selke claer ende selke vierich 5roet. Soe wanneer dat wi in onser memorien ghedinken 6onser sonden ende onser ghebreken vore die moghende gherechticheit 7Gods, soe werden wy van herten bloede, bleec 8ende vervaert hoe wi gheliden selen dat ordel Gods in die 9ure onser doot en̄ inden lesten daghe: ende alsoe gheliken 10wi den bleeken sterren des hemels. Ende alse wy onse 11verstendighe cracht onghebeelt verheffen toter ewigher 12wijsheit Gods, soe scinet die waerheit, die God is, in 13dat anscijn onser sielen. Siet, daer es blicken en̄ wederblicken 14tusseen ons en̄ Gode, als ofte die sonne schene 15in een cristael tusscen ‧ij‧ guldene berghe: daer werden wi 16onnosel, puer, claer ghelijc den sterren die inden hemel 17staen. En̄ alse wi onse minnende cracht met begherten verheffen 18toter goetheit Gods, soe wert onse gheest invierichGa naar voetnoot(2): 19daer springhen die gheinsteren van woede en̄ van ongheduerigher 20minnen, die berren moeten alsoe langhe tote dat 21die gheeste in minnen ghebreken: en̄ alsoe gheliken die 22minnende gheeste den vierighen sterren inden hemel, die 23ghclynsteren. |
|