Werken. Deel 5. Vanden twaelf beghinen

Regelnummers proza verbergen

Ut Spiritus Domini operatur in nobis. C. XV.

9Voert meer, ghelikerwijs dat ons die gheest ons Heren 10uutsent te levene in doechden en̄ in allen goeden werken, 11alsoe treet hi ons in inwendigher oefeninghen, en̄ eyscht ons 12en̄ ghchiet ons dat wi Gode danken en̄ loven, minnen ende 13cren selen ewelijc en̄ emmermeer, ghelikerwijs dat ie voir 14ghelcert hebbe. En̄ soe wi meer kennen en̄ minnen, soe ons 15meer lust te kennene en̄ te minnene, en̄ alsoe onthoghen wi 16onsen sinnen⁽²⁾. Die gheest ons Heren treet ons in⁽³⁾, en̄ 17toent ons dat anscijn der minnen, en̄ maect ons los en̄ ledich 18ons selfs, liefs en̄ leets, en̄ alre creaturen, ende ghevet ons 19volheit sijnre ghenaden; en̄ leert ons oeſeninghe volmaecter 20minnen, dat is onderlinghe scouwen tusscen ons en̄ Gode, 21onderlinghe smaken en̄ kennen, ghelieven en̄ behaghen, in 22minnen smelten en̄ vervlieten. Want God gheeft ons hem 23selven, mer wi en connens niet begripen. Uut hem vloyen ons 24sine menichfoudighe gaven in siele, in lijf, in herte, in sin, in 25alle onse crafte. Wy smaken en̄ ghevoelen troest en̄ soeticheit

(2) D. alleen, onse sinnen. Maer onthoghen regeert hier den dativus. Sur. sieque sensus nostros excedimus.

(3) Sur. intrò nos trahit.

[p. 40]

1sijnre minnen. Hi et en̄ drinct met ons, en̄ wi met hem. Dit 2is boven verstaen⁽¹⁾ van sinnen. Soe wi meer eten, soe ons 3meer lust; soe wi meer drinken, soe ons meer dorst; maer 4minne betaelt al die cost. Die gaven Gods teren en̄ voeden⁽²⁾, 5want si sijn selve spise en̄ dranc. Die vloyen over, en̄ vollen 6alle onse vate: nochtan blijft ons verborghen hongher ende 7dorst; want wi ghieren en̄ gapen na dat goet, dat minne 8selve is boven alle gaven, sonder mate. Dit is die wise hoe die 9gheest Gods hem selven gheeft, mochten wine begripen. Hi 10treet ons oec in, en̄ eyscht ons ene minne met hem te sine. 11En̄ alle die woerde ons Heren Jhesu Christi die sijn moghelic 12te ghesciene. Ende hi begheerde en̄ bat sinen hemelscen 13Vader dat wi souden een⁽³⁾ sijn mit hem en̄ met sinen Vader, 14ghelikerwijs dat hi, nader menscheit, een is met Gode in minnen, 15niet van naturen maer van ghenaden. En̄ hi begheerde 16en̄ woude oec dat wi souden sijn daer hi is, op dat wi sien 17mochten die glorie en̄ die ere, die hem sijn hemelsche Vader 18ghegeven heeft⁽⁴⁾.

19Uut desen woerden suldi merken ‧vj‧ punten met ondersceede, 20daer dat hoechste kennisse tusscen ons en̄ Gode 21inne gheleghen is.

(1) F. boven onse verstaen. Sur. Et hoe quidem supra captum sensuum agitur.

(2) Sur. Ipsa Dei dona et consumunt et nutriunt.

(3) D. kwalyk, in een.

(4) Vglk. Joann. 17, 21 et 24.