Werken. Deel 2. Vanden gheesteliken tabernakel
(1858)–Jan van Ruusbroec–
Auteursrechtvrij|
Regelnummers proza verbergen
| |
Vanden ·iiij· guldenen rincskenen ende den ·ij· ketenkenen des Redeleken. C. LIV.22Ghi selt weten dat, in die overste horeke van den 23Redeleken des besscops Aarons, soe waren gheset twe 24guldene rincskene, ende daer in hinghen ·ij· guldene keten- 25kene, ende die waren ghehecht op die scouderen des | |
[pagina 232]
| |
1priesters in twe guldene hexkeneGa naar voetnoot(1), alsoe dat dat een keten- 2ken in dat ander cruuswijs vergaderdeGa naar voetnoot(2) vore die borst dies 3oversten priesters. Hier mede verstaen wi dat onse verlichte 4redene met al hare cierheit moet ghehecht sijn in enecheit 5ons Gheests overmids twe guldene ringhe, met tween guldenen 6ketenen, in twee guldene hake. Die ierste rinc dat es, boven 7redelec verstaenGa naar voetnoot(3) Gode wel betrouwen. Die ander rinc 8dat es sonder ghemercGa naar voetnoot(4) in enecheit scouwenGa naar voetnoot(5). Hier mede 9gheet redene boven hare selven. In den iersten rinc hanet ene 10ketene, dat es ene op gaende minne sonder vrese; in den 11anderen rinc hanct die andere ketene, dat es een onghebeelt 12vrede in Gode, die niemen ontsaten en machGa naar voetnoot(6). Op gaende 13minne sonder vrese, ende onghebeelt vrede in enecheit, dese 14bliven te gadere ende in een, sonder sceden. Hier toe behoren 15twe guldene hake, dat es een overnaturlec dobbel treckende 16onthoutGa naar voetnoot(7) in die enecheit, overmids die gaven Goods ende 17dat optrecken der enecheit ons gheestsGa naar voetnoot(8). 18In die twe nederste hoerneke van dien Redeleken stonden 19oec twe guldene rincskene, ende daer dore ginc ene sterteleGa naar voetnoot(9) 20van jacincte, ende die was vaste gevuecht ane dat gurdelGa naar voetnoot(10) 21ende si ghinc op van achterGa naar voetnoot(11) tote onder die twe stene die 22stonden op die scouderen. Ende daer was die stertele vaste | |
[pagina 233]
| |
1gehecht in twe guldene rincskene, alsoe dat dat Redeleke 2altoes onberuerleke staende bleef vore die borst, in die 3openheit dies overscoudercleetsGa naar voetnoot(1), en dat dat een met den 4anderen altoes verenecht moeste blivenGa naar voetnoot(2). 5Hier mede proeve wi dat verlichte redene moet hebben in 6heren nedersieneGa naar voetnoot(3) twe guldene ringhe, dat es minne ten 7doechden ende toe den evenkerstenGa naar voetnoot(4); want groet gheloeve 8ende claer verstaen, al mocht sijn sonder nedersien met goeden 9werkenGa naar voetnoot(5), dat ware doet vore Gode. Dese twe ringhe, dat es 10minne ten doechden ende ten evenkersten, die selen dore 11gaen sijn met eenre stertelen van jacincte, dat es besceden- 12heiden; ende die stertele, dat es bescedenheit, sal ghevoe- 13ghet sijn ane dat gurdel, dat es, dat dat besceden ghemercGa naar voetnoot(6) 14dat ute verlichter redenen comt sal toeghevoecht sijn den gur- 15dele, ende regeren ende onthoudenGa naar voetnoot(7) alle die doechde, die 16wi hier vore den gurdele ghelijcten. Ende dese stertele der 17bescedenheit sal achter ons opgaen, in elke side, tote onsen 18scouderen, alsoe dat onse bescedenheit oppenbaer si allen 19menschen, dat sijs ghebetert werdenGa naar voetnoot(8). Ende hier omme sal 20si achter ons in der oppenbaerheit ghehecht sijn in twe gul- 21dene ringhe, dat es dat wi daer na staen selen dat alle men- 22schen, daer wi bi wandelenGa naar voetnoot(9), proeven ende merken mogen 23dat wi Goods ere meinen ende haerre alre salecheit. Dit | |
[pagina 234]
| |
1sijn twe ringhe, die altoes behouden die bescedenheit wel 2gheordent in allen doechden. Eest also dat onse redene aldus 3verlicht es opgaende boven hare selven te Gode in lichte des 4gheloefs, ende nederwert ten evenkersten in allen manieren 5van doechden, met rechter intencien: soe blijft si omberoerlec 6met der enecheit ende enecheit met hareGa naar voetnoot(1). |
|