Sonnetten

[p. 12]

[Ik zoek uw lokken langs mijn peluwzoom]

Ik zoek uw lokken langs mijn peluwzoom,
Wanneer bij de eb en vloed van slaap en waken,
Mijn troostloos hart verhunkert naar 't genaken
Des ochtends, dat uw pracht mijn oogen doom'.

Ik zoek uw lach in 't zonlicht op mijn daken,
Uw schauw in al de lagen van mijn droom;
Als naar de zee de nooit verstilde stroom,
Kan ik alleen naar uw omhelzing haken.

Want heel mijn ziel is één kreet van verlangen,
Is één martelie van geplaagd begeer:
Want dag aan dag bemin 'k uw luister meer

En met geen reden weet 'k mijn hart te vangen,
Zoodat, als gij dit stormen niet bezweert,
Ik sterven zal, door eigen vlam verteerd.