Sonnetten

[p. 3]

Liefde

[p. 5]

[Hoe keur ik, kostbaar als antieke gemmen]

Hoe keur ik, kostbaar als antieke gemmen,
Weer nieuwe kleuren voor mijn klinkgedicht:
Klanken die met mijn stemming samenstemmen
En mijn verbeelding beelden voor 't gezicht;

Woorden die 't woelen der gedachten temmen
Tot rythme en zang, in vormschoon evenwicht;
Rijmen die 't stroomen van de ziel niet stremmen,
Maar wieken aandoen van muziek en licht.

Des dichters werk is vreemd en wonderbaar.
Hij voelt vocalen niet als klank alleen,
- Klinkend als koper, luit of veêl en snaar, -

Hem branden kleuren door die klanken heen.
Geluid legt hij in tinten op, en voor
't Gezicht is kleur, wat klanken zijn voor 't oor.