Doe bleefs in mich

[p. 76]

Raenge waer

De roze zeen verruzeld.
Wae wit wo de veugel zeen,
Noe et blaauw van de loch veur hún jao
Zo gouwd wie veur òs verdween.

Of keus me tóch nog haope
En wacht òs weier nuuj gelök?
Dit mòt gezach zeen, zunke,
Doe kums toch ummer trök.

Mer, ach, ich dènk aan Dem dao,
Dae alles mit zich noum
In 't noodwaer van die sjtormnach...
En neit mee heivesj* koum.