Eerste verzen

[p. 195]

XIX.

'k Bouw 'n brug van dichten en droomen,

Een boog van veelkleurig geluid,

Boven bergen en steden en stroomen,

Hoog boven de menschen uit;

Een weg van zangen en klachten,

Een glanzend mozaïek

Van teergetinte gedachten

En zoete zielsmuziek;

Een lichtpad van paarlen en kralen

Uit 't diep van mijn diepste gemoed

Naar de hoogte waar gij me in de stralen

Uwer zonnige liefde gemoet.

Of de menschen het zullen weten? -

Zij kunnen tòch niet verstaan,

Hoe langs die klankenketen

Mijn ziel tot uw ziel is gegaan.