Eerste verzen

[p. 182]

IX.

Anglusklokkenklanken wiegen

Zich in lauwe lucht,

Loom van bloemengeur, en vliegen

Als een blanke vlucht

Avondvooglen heen met zacht gerucht.

Blanke kinderbeden stijgen

In den nacht omhoog;

Blanke bloemesterren neigen

Van den blauwen boog

Goudbeglansd hun droomenlachend oog.

Ruischende englenwieken waren

Om mij donzig-zacht;

Hemelstemmen, zilverklare,

Dragen u mijn klacht

Fluistrend door den stillen zomernacht.