Eerste verzen(1905)–Felix Rutten– Auteursrecht onbekend Vorige Volgende [pagina 106] [p. 106] Gij slaapt zoo stil en geruste. Gij slaapt zoo stil en geruste En ducht geen kwaad, Nu de uiterste hemelkuste In vlammen staat! De sombere noodweer-geruchten Varen mij aan, Die de aarde en de sidd'rende luchten Met huivring slaan. 't Omknelt me als een nijpende ketting, De angst voor den dood... Mijn ziel is één kreet van ontzetting En stervensnood, Nu de uiterste hemelkuste In vlammen staat... Gij slaapt zoo stil en geruste En ducht geen kwaad. Vorige Volgende