Eerste verzen

[p. 27]

In den voordag.

'k Ben in den voordag uit mijn slaap gewekt,
En hoorde 't luien van de zware klokken
Thuis; 'k zag ons stadje - en al de menschen trokken
Ter kerke - 't luidde al voort, zwaar, langgerekt. -

Ik kende ze allen. - Wijl in dichte vlokken
De sneeuw zeeg... Zie daar over 't zwartgeplekt
Besneeuwde plein die ook ter kerke trekt,
Mijn Moeder. - IJlings wèg 't gordijn getrokken:

De sneeuw lag dicht en viel aldoor, en viel...
Terwijl ik bad, luidden de klokken voort:
't Was me of 'k U bidden hoorde, vrome Ziel.

Gij bidt voor mij in 't verre, vredige oord
Ik weet en voel het vaak als ik hier kniel
En mijn gebed zoo heerlijk wordt verhoord.