Eerste verzen

[p. 17]

December.

Keert de aarde nu tot kinderreinheid weer?
Zij ligt zoo blank in zachte sneeuw gehuld
Door 't bleeke licht der gele zon verguld
Als lag zij biddend in berusting neer.

Zoo slaapt ze en sluimert voort in stil geduld,
En rustig-passieloos werd land en meer,
Wijl vrede er nederwuift op donzen veer
En blanke droom haar koele rust vervult.

De dennen sneeuwbekuifd in 't boschbegin
Staren, alléen nog groen, mij vragend aan,
Of nog geen lied klinkt van de torentin...

Straks ziet gij hen met hemelpracht belaên
En duizend lichtjes, feestlijk, bloeiend in
De apotheose van den Kerstnacht staan.