Cort begryp van het godtvruchtigh ende deughtsaem leven van Sr. Anna van Schrieck
(1698)–Johanna-Maria Michielssens, Anna Rossoms–
AuteursrechtvrijI.72. GHy vraeght my om u te leeren:
Hoe dat-men moet met Godt verkeeren.
Wat can u leeren eenen niet:
Daer Godt hier toe sijn selven biedt?
Ghebruyckt my dan voor instrument,
En in my, uwen Godt bekent,
Wilt ghy nu weten, mijn beminde,
Waer dat ghy uwen Godt sult vinden?
'T moet zijn in't diepsten vanden grondt,
| |
[pagina 227]
| |
Daer-men noyt creatuer en vondt.
Dat is de plaets, die Godt verkiest:
Mits m'ons daer heel in hem verliest.
Bemindt uw' naesten heel in Godt:
De liefde gheeft u dit ghebodt.
U selven en alles, moet ghy vergeten:
Op dat gy niet mocht kennen oft weten,
Als Jesus Godt, en die ghecruyst:
Als soetiens dan in hem verhuyst.
| |
II.73. BEminde k' sal u nu gaen leeren:
Voort-aen al 't quaet in't goet te keeren.
Dan sult g'inwendigh vinden rust,
Als d'eyghen liefd' is uyt-gheblust.
Natuer moet ghy soo leeren sterven:
Dat s'al wat menschelijck is can derven.
Alsdan sal Godt u laeten smaecken,
Sijn liefde die in u sal blaecken.
De Cruyskens sullen u aenghenaem zijn:
In't lijden voelt-men dan gheen pijn.
Wilt toch van nu met Theresia leeren:
Te lijden oft sterven voor den Heere.
En met Fransiscus in dit dal:
Te segghen: mijnen Godt en Al!
Ick gaen my nu oprecht begeven:
Om alleen in u te leven.
| |
[pagina 228]
| |
Door vlytighe ghehoorsaemheydt,
En oprechte oodtmoedigheydt.
K'bid Jesus, wilt my gratie gheven:
Dat ick niet als aen u, mach cleven.
| |
III.74. ACh, mijnen Godt en Al!
Wanneer ist dat ick sal,
Oprecht in u herboren zijn;
K' en sal ontsien noch moeyt noch pijn,
Om te becomen dit groot goet,
Wil ick verteiren vleesch en bloedt.
Het leven wil ick geeren derven,
Mocht ick maer dien schat be-erven,
Soeckt ghy mijn siel, dien schat te becomen
Soo en mooght ghy selfs de doodt niet schroomen,
Jae oock in al u smert en pijn,
Moet ghy aen't Cruys ghenaghelt zijn.
Gheen creatueren en sullen u baeten,
Godt selver sal u oock verlaeten.
Dan ist den tijdt van u te waeghen,
Bloot inden Heer, maer sonder claeghen,
Moet gy altijdt gevredight staen.
Dit is den wegh om in Godt te gaen.
| |
[pagina 229]
| |
IV.75. GHy leeft hier in een Zee vol strijdt;
Daerom altijdt voorsichtigh zijt.
Laet Jesus maer u Schip bestieren,
Want hy kent' best al de manieren,
Om 't Schip te stieren door de baeren,
Daer ghy seer vlytigh door moet vaeren,
Al comt dan Godt u somtijdts proeven;
En wilt u daerom niet bedroeven;
Het lijden valt de siel seer soet:
Als sy kent dat het Jesus doet.
Al scheynt u Schip somtijdts te sincken:
Ten sal noch daerom niet verdrincken.
Maer in allen druck en smerte,
Vlucht in Jesus ghewondt herte.
Wilt dickwils op sijn lijden dencken,
Sijn soete liefde sal hy u schencken:
En sal u sluyten in sijn Wonden,
Want daer alleen wordt rust ghevonden.
| |
V.76. WEnscht u siele noch jet meer,
Als de liefde vanden Heer?
Die hy u overvloedigh thoont,
| |
[pagina 230]
| |
Want hy in u herte woont.
Al hout hy sich noch wat verborghen:
Laet daerom niet voor u te sorgen.
Hy heeft u al het sijn ghegheven:
Vleesch, Bloedt, Siel, jae oock sijn leven.
In het heyligh Sacrament:
Ick bid u, dese liefd' herkent.
Wilt hem tot weder-liefde gheven:
U hert, en siel, jae oock u leven.
En laet het u toch niet verdrieten:
Al cont ghy gheenen troost ghenieten.
Dat sijn maer gaven van den Heer:
Sijn liefde is tot u soo teer,
Dat hy u wilt sijn selven gheven:
Om dat g'alleen in hem sout leven.
Ach, soete liefde! ach, Beminden!
Wilt toch al in ons verslinden.
Dat ons siel van u vervremdt,
Op dat s'heel in u liefde swemt.
Want ons hert is niet voldaen,
Voor dat het vast in u sal staen.
Ick wil het al ten besten gheven,
Om alleen in Godt te leven.
Gheen lijden en sal my verdrieten,
Als ick mach dat gheluck ghenieten.
| |
[pagina 231]
| |
VI.71. EEn siele die in Godts liefde brandt:
In't lijden blijft sy seer constant.
Gheen lijden en can haer verdrieten:
Als sy magh d'wesen Godts ghenieten.
Al 'tlijden is haer dan een vreught:
Want s'haer niet als in Godt verheught.
Ach! die hier eens heeft beproeft,
Hoe dat Godt een siele toeft.
Die haer vast aen hem verbindt,
Vleesch, duyvel, werelt, sy verwint.
Niet en can haer van Godt scheyden,
Al wilt haer de Hel bereyden.
Heele Legers van tempeest,
Sy blijft altijdt gherust van gheest.
Sy blijft bevreedt aen 't Cruys ghehecht:
T' is Jesus die dan voor haer vecht.
En seght mijn Bruyt, blijft my getrouw,
Ick hou voor u de wacht seer nouw.
Niet en sal u van my scheyden,
Jae ick sal self u hert bereyden,
Om daer te nemen mijne rust,
Als d'eyghen liefd' is uyt-gheblust:
Schouwt al dat my in u mishaeght,
Want mijn hert, naer u herte jaeght.
| |
[pagina 232]
| |
VII.78. O Goddelijcke donckerheydt,
Daer allen ons gheluck in leyt.
D'oogh van't verstandt die moet-men blinden:
Wanneer der sielen oogh wordt siende.
Om Godt altijdt te schouwen aen:
Moet-men heel uyt sy selven gaen.
O grooten, weerden, rijcken schat:
Die de Menscheydt Christi besat.
De Godtheydt was in haer besloten.
Daerom en heeft haer noyt verdroten,
Wat lijden haer wierdt aen-ghedaen,
Sy bleef altijdt Godt schouwen aen.
Och mensch dit wordt u oock gheleert:
Blijft toch altijdt tot Godt ghekeert.
Treckt allen u lijden inden Heer;
Soo en sult ghy treuren nimmermeer.
Men mach in desen staet niet minnen
Dat een vermaeck gheeft aen de sinnen,
T' moet eerst al op een sterven gaen,
Wilt ghy aen Christus zijn ghelijck:
Vergheet al wat is op aert-rijck.
Wilt u ghemoedt inwendigh keeren:
Godt sal u door sijn selven leeren,
| |
[pagina 233]
| |
Hoe dat g'u moet in alles draeghen,
Om te voldoen aen sijn behaeghen.
| |
VIII.79. EEn siel die recht staet inden niet:
Al is s'in lijden en verdriet.
Al is haer lichaem onghesont,
Van hooft tot voeten toe-ghewont;
Men sal haer noyt eens hooren claeghen,
S'en sal oock gheen verlichtingh vraeghen:
Maer in haer smert en in haer pijn:
Moet sy altijdt ghevredight zijn.
Sy laet Godt alles in haer wercken:
Maer sy en mach het minst niet mercken.
Wat dat Godt in haer siele doet:
Sy blijft ghestilt in haer ghemoedt.
S'houdt oock seer nauw en scherpe wacht,
Noch mach toe-laeten t'minst ghedacht,
Dat sou d'in-wercken Godts beletten,
En haer weer in, haer selven setten,
Sy can nochtans sien, spreken, hooren
Sonder het werck Godts te stooren:
Maer eer sy jet mach gaen beginnen,
Moet sy met heel ghesloten sinnen,
Altijdt in Godt ghewesent staen:
Oft haeren niet die sou vergaen.
|
|