1688. 22. Januarij.
171. SMorgens heeft hem aen my verthoont den heylighen Joseph, op eenen subiet, met een soet minsaem ende eenvoudigh wesen: welck gesicht my by bleef ontrent den tijdt van eenen Ave Maria. Ende soo ick achterdencken hadde van bedrogh, om dat ick my sulck eene gratie onweerdigh kende; trachten ick mijn ghesicht stillekens daer af te trecken, ende onverlet te laeten, maer voelden als een sekerheydt in my, dat het den heylighen Joseph geweest had: ende gevoelde oock een teerder liefde tot den selven heylighen, als my docht oyt van te voren gehadt te hebben. Ende soo ick in my niet en cost vinden, waer door den Heere my dese gratie gedaen had, scheen ick te verstaen, dat het was om de volmaeckte over-een-cominghe die mijnen wil hadde met den wille Godts: ende my quaemen te voren die woorden die Christus ghesproken heeft, die den wille doet van mijnen Vaeder, is mijn Moeder, Suster ende broeder, waer door ick heel gevreedt bleef ende versterckt: het sien vanden heylighen Joseph, en was niet met mijn lichaemelijcke ooghen, maer met mijn inwendigh gesicht, ende sagh hem soo claer, al oft ick hem met mijn lichaemelijcke oogen gesien hadde.
Auteursrechtvrij