Cort begryp van het godtvruchtigh ende deughtsaem leven van Sr. Anna van Schrieck

1687. 21. December.

160. SOo ick de heylige Communie ontfangen had, scheen ick in mijn inwendigh te sien Christus hangende aen het Cruys, die sijnen rechten arm scheen te onthechten van het Cruys, ende my omhelsende, scheen my met mijnen mont te drucken aen sijn heylighe Sy-wonde, waer ick ontfonck eene hemelsche soetigheydt in mijnen mont, waer door ick als gevoet wiert, ende versterckt

[p. 166]

om te lijden, ende ick wenschten oock met den Heere gehecht te zijn aen het Cruys.

161. Ende soo ick badt voor eenige persoonen, dat sy oock met my mochten gevoedt worden van de Sy-Wonde Christi, scheen den Heere hun daer te gedoghen, ende oock te voeyen. Ende soo ick noch badt voor eenige andere persoonen, ende dese gratie oock voor hun versocht, scheen den Heere hun niet te ghedooghen, door dien sy niet bequaem en waeren om dese gratie te ontfanghen door eenighe beletselen die sy gestelt hadden, door hunne daegelijcksche fouten en gebreken: dan den minnen gheest bleef instantelijck bidden aen het herte Jesus; als wanneer ick verscheen te verstaen dat den Heere hunne herten verweckten tot berouw over hunne ghebreken, ende scheen hun doen oock aen sijn heylighe Syde te gedooghen.

162. Ende soo ick noch badt voor eenen sekeren Religieus N. verstont ick dat den Heere my seyde hy rust in my. Het gesicht vanden gecruysten Christus in my, heb ick eenighen tijdt behouden: en soo ick verstont dat ick noch sou moeten lijden, vreesden ick mijne cranckheydt. Maer den Heere seyde tot my: mijne gratie is u genoech, waer door ick heel gevreet ende versterckt bleef.