Cort begryp van het godtvruchtigh ende deughtsaem leven van Sr. Anna van Schrieck
(1698)–Johanna-Maria Michielssens, Anna Rossoms– AuteursrechtvrijSy ontfanght vele gratien door de H. Communie, oock door de geestelijcke alleen: ende heeft altijdt een groot estime van haeren even-naesten.68. SY heeft oock tot het eynde haers levens, behouden den grooten iver ende begeerte tot het dickwils ontfangen vande heylige Commu- | |
[pagina 63]
| |
nie, de welcke sy altijt met een groote devotie ende levendigh geloof ontfonck; ende heeft somtijdts in het ontfangen des selfs als een hemels Manna ghesmaeckt: oock in het geestelijck Communiceren, wierdt sy somtijdts gewaer ghelijck als eenige soete voeghtigheydt in haeren mondt. Ende als wanneer sy Sacramentelijck hadt gecommuniceert, sagh-men haer seer in-getrocken, ende hadde de oogen als gebroken; want sy trachten haer alsdan met den Beminden op het alder-innighste te vereenigen. 69. Alsser eenige occasie oft beletsels voor vielen, dat sy de heylige Communie niet en cost ontfangen, was't haer als een geestelijcke martelie haeren Beminden te moeten derven: nochtans gaf haer selven over aen de Goddelijcke bestieringe, omhelsende hier in sijnen alder-behaegelijcksten wille. Jae niet teghen-staende haeren grooten iver ende begeerte tot de selve, soude de selve nochtans geeren gederft hebben, al had het oock haer heel leven geweest, als wanneer haer inde ghehoorsaemheydt sulckx gecommandeert wierdt: want sy haer selve seer geeren onder-wierp onder haere Oversten, ende aen het gevoelen en goet-duncken van een ander, door het cleyn gevoelen dat sy hadt van haer selve. Ende hoe den Beminden haer meer voor-quam met besondere gratien ende jonsten, hoe sy haer selven meer verootmoedighde, ende versmade in haeren grondt 70. Door het cleyn gevoelen dat sy van haer sel- | |
[pagina 64]
| |
ve hadde, hadde sy een groot estime ende goet gevoelen van haeren even-naesten. Want alsser occasie voor-viel datter gesproken wiert van eenige cranckheydt van haeren even-naesten, trachte sy altijdt de selve te excuseren, soo veel als het haer mogelijck was. Ende dede oock haer devoir om andere daer toe te verwecken, hun recommanderende het selve altijdt te doen, als't eenighsins cost geschieden: ende seyde, Den Beminden sulckx seer aengenaem was, want dat sy kende wat gratien sy van hem hier door ontfanghen hadde: want sy socht een ider soo veel het haer mogelijck was, te brengen tot de deught, ende tot een cleyn gevoelen van hun selven. |
|