De verfranschte landmeisjes

[p. 31]

Tiende tooneel.

KAETJE, HANS KNOP.

(Kaetje boven aen heur venster.)

kaetje.

Sluit vry my op, wreedaert, ik zal u niet te min ontkomen.

(zich bedenkende)

Zoo ik door deze venster sprong!

(zy ontdekt eene ladder.)

Hemel! juist deze ladder, ik ben gered!

(zy stelt de ladder onder 't venster en klimt af.)

hans.

He, he, wat zie ik! - juffer Kaetje - die langs heur venster uitkomt! - is haer deur dan vernageld? -

kaetje.

God, daer is iemand - Hans Knop!

hans.

He, he, juffertje, ge zult ongelukken doen, wacht, wacht, ik zal u helpen.

kaetje.

Zwyg, ongelukkige.

hans,

(wyl zy van de ladder aftreedt.)

Zie zoo, nu zyt ge er.

kaetje.^(*)

Stil toch, of ik ben verloren.

(*) Hans Knop - Kaetje.

[p. 32]

hans.

Verloren?

kaetje.

Laet me spoedig voort!

hans,

(haer tegenhoudende)

Voort? en waer naer toe zoo spoedig?

kaetje.

Dit gaet u niet aen.

hans.

Dit heet beleefd zyn - maer zeg eens, Kaetje, hoe komt het dat....

kaetje,

(zich van hem ontrukkende.)

Laet my los my of.....

hans.

Welnu dan, zoo gy 't par force wilt - ga dan.

(Zy loopt spoedig langs den linker kant 't tooneel af.)

Dit is zonderling, zoo langs het venster den weg nemen! -God weet wat er achter schuilt. Want dit moet toch iets beteekenen. - Zy zou anders zoo gejaegd en betetterd niet zyn - wacht; dit wil ik weten - he, he, baes Mik, baes Mik, he, he, kom eens spoedig, he! he!

(Hy roept en schreeuwt tot eindelyk Baes Mik en Pieter Worst toeloopen.)