De verfranschte landmeisjes

[p. 5]

De verfranschte
Landmeisjes,
Blyspel.

Eerste tooneel.

KAETJE, alleen.

By 't opgaen van het gordyn zit zy op het zoden bankje voor haer huis, en houdt een boekje in de hand.

Myn hemeltje, hoe jaegt my het hart!... 't is even of my het een of ander geluk of ongeluk moest te beurt vallen.- Ik weet niet, maer sedert eenige weken ben ik zeer aen deze kwael onderhevig - byzonder voelde ik my het harte kloppen, toen my mynheer Flips, de sergent der fransche pikeurs, die hier op 't dorp verblyven, voor de eerste mael aensprak -'t is ook zulk een knappe kerel die Filips, met zyn zwarte knevels en zyne groote blauwe oogen - en schoon ik hem toen niet te wel verstond, schenen zyne

[p. 6]

woorden iets zoo teder, zoo beminnelyk in te houden, dat ik niet meer wist waer my het hoofd stond. - Ach! wat zyn die fransche lieden toch beleefd! - wat schoone en lieve manieren hebben zy wanneer zy zich by een jong meisje bevinden! - Hun blik enkelyk zon u het hart teenemael in vuer en vlam zetten. - Waerlyk als men onze vlaemsche boeren daer aen vergelykt, zou men beschaemt wezen te zeggen: ik heb een vryer van 't dorp - hunne plompe woorden walgen als men ze hoort, en in hunne oogen is steeds meer vaek dan liefde te lezen. - Om zich zoo wat een air te geven zoo als de Franschen, dit weten zy niet aentenemen; zy knorren of zyn ernstig, wyl de franschen immer ligt en vrolyk van gemoed zyn. - Neen, dat men my van geene vlaemsche vryers meer spreke: ik gevoel dat de knapste my nog walgelyk zou zyn. - Ik ben maer eens nieuwsgierig om te zien, wat een tronie myn oom maken zal, wanneer hy onze liefde eens verneemt - of hy er reeds iets van weet, is my tot hier nog niet gebleken; doch indien hem de oogen en de ooren op de regte plaets staen, zal hy ligt kunnen zien en hooren; nu dit is my om het even - maer met al myn praten denk ik niet eens my in myn fransch leerboekje, dat my mynheer Flips gaf, wat doortezetten. - 't Is zonderling; Lyntje de dochter van Baes Mak, den maelder, zei my dat het haer zoo veel moeite gekost heeft de fransche tael aenteleeren en by my gaet dit van zelfs.

[p. 7]

Zangwyze N.^o 1.

 

Ras zal ik die tael ook spreken,

 

Die een ieders hart bekoort,

 

Niets zal my dan nog ontbreken:

 

Zonder fransch kan men niet voort.

 

In het fransch is 't lief te minnen,

 

Men verwerpt het vlaemsch met regt,

 

Men kan naeuw in 't vlaemsch verziunen;

 

Wat m' in 't fransch gemakk'lyk zegt.

Nu, 't lieve lesje nog eens wel overzien opdat ik my in 't kort in staet kenne eene fransche conforsatie aentevangen, maer wat hoor ik.... reeds 't uer van 't apel, dit is iets buitengewoon; doch des te beter, zoo veel te spoediger is mynheer Flips heden vry.

(Men heeft tusschen dit laetste spreukje de trom hooren slaen; een haen in 't kiekenkot van Pieter Worst kraeit tevens.)