Het vermakelyke minne-spel, of toneel der liefde

Zang.

Stem: Hoord die Meisjes daar eens zingen.

ZEvenmaal ging ik uit Vryen,

Zevenmaale liep ik mis,

Ach! ik zou 'er wel om schryen,
Denk wat hertzeer dat het is,
Zevenmaal, ô! myn kop werd dol,
Zeven is een galg vol.

Dat is al die zeven Meiden,

Maken myne geest ontsteld,
Want de Nikker mogt zo Vryden,
Ja het hulp myn niet een speld,
'k Heb met haar meenig duit verteerd,
En niet een die my begeerd.

Dog ik wensch haar alle zeven,

Een voor een zoo'n braven Man,

[p. 122]

 

Die omtrent als oude Steven,

 

Met die kleuters leven kan,

 

Want zy zyn geen van zeven waard,

 

Dan met eene bloed gepaard.

 

 

 

Zeven plekken aan de beenen,

 

Dat maakt slegte blaauwe scheenen,

 

Zevenmaale mis gedeeld,

 

Wis dien jonge Bol verveeld.