Rethoricale wercken(1562)–Anthonis de Roovere– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Refereyn van berouwe. ONtfermhertichste here die noit genadeloos En waert, zijt, noch hope ic werden en sult Vertroost mijn siele, nv wesende radeloos Dat sy by v mach commen schadeloos Tsvyandts tempteren my laes heeft verdult Wyen wil ickt wijten, tis al mijn schult By sober wijsheyt veel sonden bedreuen Met hen die duecht deden ghegheckt ghedrult Met sondighen aze mijn lijf ghevult My beroudt soe hertelijck mijn sondich leuen. Hebt ghy onder goddelijcke consistorie Bemint de salicheyt van manne van wijue Oft wijsheyt ghegheuen der suyuerlijcker memorie Seyndt my wijsheyt wt uwer glorie Dat doch mijn siele behouden blijue. [Folio 35r] [fol. 35r] Wanneer si scheyden moet wten lijue Ontfermhertichste ontfermherticheit wiltse aencleuen Als gheneselijckste confectie confortatijue Niet vonnissende naer mijn wercx bedrijue My beroudt soe hertelijck mijn sondich leuen. O Passie, o doodt, hoe bloedighe wonden Hebt ghy wt uwer vaderlijcker herten vry Den Publicaen gegheuen, so scriftueren oirconden Ontfermherticheyt, midts dberou in hem beuonden Hoe sult ghi dan ontfermherticheyt weygheren my My dunckt o Heere, en ick blijuer by Js in my tmisdoen, in v is tvergheuen Ick en ben niet meer een steen dan sy Ontfermt mijns dan, meer is in dy My beroudt soe hertelijck mijn sondich leuen. O Prinche, al heb ick te menighen tijden Mijnre sielen salicheyt ghestelt bezijden Ende in een groot perijckele ghedreuen My beroudt soe hertlijck mijn sondich leuen. Vorige Volgende