Verzonken grenzen



[pagina 111]
IV O goede Dood, die nu aan einder lacht, vruchtbare dood, levenwekkende dood, naar blanke vredes-oevers snelle boot, - wij hebben u verwekt door liefdes kracht. Wij doen uw eenzaamheden bloeien rood van liefde, wij dekken met hare vacht uw ruige naaktheid toe; wij maken zacht van glans uw kosmisch oog, diepzinnig groot. Wij maken warm uw marmerhelle wang met gloed van liefdes offervaardigheid, wij maken melodieus met liefdes kweelen de velden van uw stomme majesteit, wij vulle' als lentebosch die met den zang van onze liefde-gespannene kelen.