Verzonken grenzen

[p. 94]

VIII

Ge weet toch hart, die tegenstrijdigheden,
dat wrijten, al die kloven al die scheuren
zijn enkel door het onvolmaakt gebeuren
der liefde in ons hart en onze leden.

Ge weet toch dat zij d'eenheid is, volstreden,
van droom en daad? Het wonderlijk opbeuren
van 't hart in beide? 't Menglen hunner kleuren
tot een puur licht van ongebroken vrede?

In ons hart vloeit de liefde traag en klein;
daarom, spinnen w'een droom, blijft geen kracht over
voor daad; drinken we zijn schuimenden wijn

dan duistert van ons weg het droomgetoover.
Was liefde algroot in ons, om ons zou zijn
droomschoone daad, als zon-doorvloten loover.