Verzonken grenzen



[pagina 47]
XVI En gij, o Smart, die als de ziener zeide zijt 't snelste dier dat tot het doel ons voert: Verdieping-des-Levens, zult losgesnoerd van ons, gij ondergaan in 't groot verblijden? Neen: eerst in waarheid ons opwaarts geleiden als niet meer voor uw trekken 't masker loert van felle pijn, maar in uw oog ontroert de weemoed, waar vreugde' over henen glijden. Ook om u te verlossen, Louteraar, is 't dat wij onze strijdgedachten slijpen, opdat uw helle kern worde openbaar die nu schuilt in der donkre zorgen nijpen, opdat eens in smart, edel en vruchtbaar als omsluierd zonlicht, de zielen rijpen.