Verzonken grenzen

[p. 2]

 

Voor den eene die met mij was

 

toen de oude grenzen verzonken

 

en met mij naar nieuwe verten

 

schreed.

[p. 6]

Opgang

[p. 7]

I

Het voelen van de Liefde is het beste
voor mij; het heeft de groote veiligheden
in deze wateren-oneindigheden,
deze oceanen-wijdheid zonder kusten.

Wanneer ik haar maar heb, ga ik geruste,
er woont een vastheid door mijn ziel en leden,
uit alle smarten stijgt een glans van vrede:
dat het zoo goed is ben ik mij bewuste.

Daarom weet ik dat zij des levens eerste
beginsel is, diepste wet van het worden,
harteklop van het eeuwige bewegen.

Wanneer zij in ons leeft het volste en teerste
zijn wij tot harmonie daarmee gestegen:
hoe zouden rust en kracht ons niet omgorden?