Verworvenheden

[p. 20]

VIII

Is dit een einde of een begin? Is het
het verzanden van afgedamde stroomen?
Of zullen nieuwe lente-wat'ren komen,
vullend met jong gebruis het oude bed?

Dit alles is oningevuld.
In 't boek werd de bladzij nog niet geschreven
die verhaalt van nieuw-bevleugeld streven
of van verzwegen stil geduld.

Dit is het geheim van dagen
die leven nog niet heeft verwekt...
De golf, die 't antwoord aan zal dragen
op de geprevelde en de luide vragen
is nog niet geboren, of wel zij lekt

misschien nog verre vreemde kusten.
Alles is nog vreemd en ver,
maar één zekerte is er om in te rusten,
één weten wordt al stralender.

Van al het donkere en wrange,
de ertsen van arbeid en pijn,
bleef in den smeltkroes, nietig klein,
maar bleef toch een kristalkern hangen;

klare kern die niet vergaat,
niet gedoemd is te vervloeien,
die alzijdig uit zal groeie’ omdat
z'in 't hart des levens staat.