Vernieuwingen

[p. 72]

LXII

Slaat dan uw warme broederlijke armen
om hen die onrecht lijde' in d' armoestegen;
steunt gij hen, richt hen op; hun steile wegen
gaat met hen; koestert hen in uw erbarmen.
En d'anderen... o richt hen, richt hen niet!
Wat zijt gij zelf; hoe hebt gij u vergrepen; -
ge weet immers niet, of ze ook begrepen
wat ze doen, kent niet hun geheim verdriet.

Bindt gij den blinddoek los van hun gelaat
en leert hen zien, geduldig: ze zijn kind'ren
in de kennis van wat goed is en kwaad.
Zorgt gij, dat van uw eigen hart uitvloeie
een stroom van liefde, - laat die niet vermindre' en
menschlijkheid zal ook in hen weer ontbloeien.