Vernieuwingen

[p. 55]

XLV

Wij stege' een weinig: meer leven kwam bloot,
men erkent al beter de samenhangen; -
vreemd-fonklende gedachtenbeelden hangen
aan onze hemelen; het oog wordt groot

van bewondering, ziende hun getoover.
‘Alles hangt samen; elk is voor 't geheel
mee verantwoordelijk’... In onze keel
stokt d' adem, een rilling vaart door ons loover

als wij 't flitsend verwerklijken en weten
‘dit is een ontluiken, 't is het begin
van eerie melodie waarin 't geweten
der menschheid zal vinden den levenszin.’

Dit is het wat wij eens hebben bezete' en
nooit geheel verloren, diep binnen-in.