Vernieuwingen

[p. 52]

XLII

Dáár ligt de arbeid, het kleurige perk,
waarin onze dage' en daden bewegen
met hun plaag, hun moeienis en hun zegen,
die ons van binnen vol maakt, rijk en sterk-

gevoegd. Maar deze sfeer is nu verstoord,
ontheiligd, met wreede scheuren doorkorven;
zij, in wien Liefde-tot-d'Arbeid gestorven
was, hebben Vreugd-van-den-Arbeid vermoord.

Komt: het geldt nu die sfeer te reinigen
van ontwijding en haar glans te herstellen:
is dit doel niet alle inspanning waard?

Wèl zijn wij heden nog slechts weinigen
die 't willen, maar dra zal als zilvren schellen
onze wil luide' over d'ontwakende aard.