Vernieuwingen

[p. 39]

XXIX

Gij met de helle zangerige namen
en met den warmen, zacht-omfloersten blik -
makkers die toch tusschen ons blijft eenzamen
en versluiert voor ons uw diepste ik, -

beminden wier onstuimig vrijheidsstreven
uitvloeit in vormen, die 't onze al verbreekt,
gij op wier lip altijd de woorden beven
die uw troisch hart tegen de heerschers spreekt, -

de vreemde heerschers die uw volk ontrechte' en
kwelle' en vernedre' en 't uitzuigen zijn sap -

wij zien naar u, bewogen door oprechten
wil u te helpe' en versnelle' onzen stap -

maar gij droomt van de komende gevechten
en kunt nog niet willen de broederschap.